Γιορτές και πανηγύρια γιατί το ’21 διώξαμε τον Οθωμανό τύραννο. Ενώ σκύβουμε το κεφάλι στις χούντες και τις μαφίες που μας καταδυναστεύουν και λεηλατούν τη χώρα μας σαν στρατός κατοχής. «Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει» την 25η Μαρτίου, «σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω» όλες τις άλλες μέρες.
Η Γαλλία φλέγεται. Εκατομμύρια Γάλλοι βγήκαν εξαγριωμένοι στους δρόμους, γιατί ο Μακρόν θέλει να τους ανεβάσει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 64 χρόνια. Σ’ εμάς εδώ, την πήγαν στα 67 και δεν κουνήθηκε φύλλο. Διέλυσαν το ΕΣΥ και πεθαίνουμε αβοήθητοι, χωρίς να ακουστεί κιχ. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους στην πανδημία γιατί ο Μητσοτάκης αρνήθηκε πεισματικά να αυξήσει τις ΜΕΘ, και δεν βγάλαμε άχνα!
Μόνο ένας ξεσηκωμός σαν του ’21 θα μας έβγαζε από το τέλμα. Χωρίς καριοφίλια και γιαταγάνια. Μια νέα Εθνική Αντίσταση, ένα νέο Πολυτεχνείο. Αλλά γίνεται ξεσηκωμός χωρίς θυμό; Παρακολουθούμε απαθείς τις μαφίες (πολιτικές, οικονομικές, μιντιακές) που κάνουν πλιάτσικο, τη σαπίλα που έγινε γάγγραινα και εξαπλώνεται απειλητικά. Μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας, μας αντιμετωπίζουν σαν ηλίθιους και δεν γινόμαστε έξαλλοι. «Η ανοχή και η απάθεια είναι οι τελευταίες αρετές μιας θνήσκουσας κοινωνίας», λέει ο Αριστοτέλης και η ιστορία το επιβεβαιώνει. Αλλά εμείς με την ιστορία είμαστε τσακωμένοι.
Μεγάλες σημαίες, εμβατήρια, «Ζήτω η 25η Μαρτίου!». Οι Έλληνες αγαπάμε την πατρίδα μας. Και με την ψήφο μας δίνουμε το οκέι στους κερδοσκόπους να καταστρέφουν τα δάση, τις παραλίες, τις πόλεις και τα χωριά μας.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Στη δεκαετία του 1820 συναντάμε όλα όσα μας ταλανίζουν διαχρονικά. Απελευθερωτικοί αγώνες αλλά και εμφύλιοι. Πατριώτες αλλά και εθνικο-παράφρονες που προκαλούν εθνικές συμφορές. Ξενοκρατία, δάνεια και μνημόνια, διαφθορά και πελατειακό κράτος. Μέχρι σκάνδαλο με μίζες στην προμήθεια φρεγατών είχαμε στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος! Το 1824!
25η Μαρτίου με αλήθειες ή με παραμύθια της Χαλιμάς; Με εμβάθυνση στα ιστορικά γεγονότα ή με φανφάρες και ταρατατζούμ; Για τον Διονύσιο Σολωμό, εθνικό είναι το αληθές. Για την πλειονότητα των Νεοελλήνων, εθνικό είναι ό,τι μας βολεύει. Παράδειγμα: «Το ’21 οι Έλληνες πήραν τα όπλα με την ευλογία της Εκκλησίας, αγωνίστηκαν ενωμένοι και έδιωξαν τους Τούρκους». Τρία ιστορικά ψεύδη μέσα σε λίγες λέξεις.
Οι απλοί παπάδες, κομμάτι του λαού, αγκάλιασαν την Επανάσταση. Οι δεσποτάδες, αντίθετα, δεν την είδαν με καλό μάτι. Ο Πατριάρχης και 22 ιεράρχες την αφόρισαν. Ο σουλτάνος τους είχε προικίσει με προνόμια και τεράστιες εκτάσεις, όπως και τους κοτζαμπάσηδες και τους τσιφλικάδες. Οι «ξυπόλυτοι» το ’21 σήκωσαν κεφάλι στον ξένο τύραννο αλλά και στους ντόπιους εκμεταλλευτές τους. Και βέβαια, κάθε άλλο παρά ενωμένοι αγωνίστηκαν οι Έλληνες, κάθε άλλο παρά κατάφεραν να αποτινάξουν την οθωμανοκρατία.
Σφάζονταν μεταξύ τους και η επανάσταση απέτυχε. Θα ήμασταν ίσως ακόμα και σήμερα πολίτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αν Ρωσία, Γαλλία και Αγγλία δεν έστελναν τους στόλους τους στην αποφασιστικής σημασίας ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Ποιοι πολέμησαν στην Επανάσταση και ποιοι Έλληνες πολέμησαν ΤΗΝ Επανάσταση; Αυτά δεν μας τα μαθαίνουν στο σχολείο. Ιστορία ίσον παπαγαλία. Ονόματα, ημερομηνίες, τοπωνύμια. Όχι αναζήτηση των «πώς» και των «γιατί».
Για τους μαθητές, 25η Μαρτίου σημαίνει σχολική αργία. Τα υπόλοιπα τους είναι από αδιάφορα μέχρι διασκεδαστικά. Με το δίκιο τους. Δεκάρικοι λόγοι (η επιτομή της κοινοτοπίας, της μεγαλοστομίας, του στόμφου, της πομφόλυγας), αστεία φουστανελάτα σκετσάκια, στρατιωτικές παρελάσεις σχολείων. Αποτέλεσμα; Μπερδεύουν Τούρκους με Γερμανούς και Πέρσες, Επανάσταση του ’21 με… 21 Απριλίου!
Τον Ελληναρά μόνο η παιδεία τον κάνει Έλληνα. Τον ξυπνάει. Του ανοίγει το μυαλό. Θέλουν τον πολίτη ανιστόρητο και απαίδευτο για να τον σέρνουν από τη μύτη. Ως γνωστόν, όμως, λαός που αγνοεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζεί. Πέφτει διαρκώς στα ίδια λάθη και τον βρίσκει η μια δυστυχία μετά την άλλη. Ο ορισμός της παράνοιας είναι να επαναλαμβάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα.
