«Αγαπητοί τηλεθεαταί…»

Τηλεόραση οι Γιαννιώτες είδαν για πρώτη φορά πριν 52 χρόνια. Ήταν 2 Ιουνίου 1971, ο Παναθηναϊκός έπαιζε στο Γουέμπλεϊ με τον Άγιαξ στον τελικό για το κύπελλο Ευρώπης και στη Μανωλιάσσα τοποθετήθηκε κεραία του ενός από τα δύο ελληνικά κανάλια, του ΕΙΡΤ.

Έξω από τα καταστήματα τηλεοράσεων (IZOLA και Αναστασίου στην Αβέρωφ, Παναγιωτίδης δίπλα στο Δημαρχείο, Ιατρού και Αθανασίου στην Κωλέττη, Λέκκας στο Γυαλί Καφενέ) συνωστίζονταν πλήθη κόσμου για να παρακολουθήσουν τον αγώνα και να θαυμάσουν το νέο τεχνολογικό απόκτημα. Δεν ξεκόλλαγαν τα μάτια τους από τη μικρή γυάλινη οθόνη ούτε στο διάλειμμα, τους είχαν συναρπάσει οι διαφημίσεις!

Σιγά σιγά απέκτησαν συσκευές και στα σπίτια τους, τις στόλισαν με σεμεδάκια και μπιμπελό και όλη η ζωή τους προσαρμόστηκε στο ασπρόμαυρο τηλεοπτικό πρόγραμμα, που άρχιζε στις 6 το απόγευμα με τον εθνικό ύμνο και τέλειωνε στις 12 τα μεσάνυχτα πάλι με τον εθνικό ύμνο…

Ειδήσεις χουντικής προπαγάνδας στην «Ηχώ των γεγονότων», ο «Παράξενος ταξιδιώτης» με τον Αλεξανδράκη που άρχισε εκείνες τις μέρες, τηλεπαιχνίδια με τον Άλκη Στέα και τον Μαστοράκη, «Χαρούμενη Κυριακή», «Πρόσκληση σε γεύμα». Και άφθονες διαφημίσεις, που τις μάθαιναν απ’ έξω και τις επαναλάμβαναν τραγουδιστά…

Λίγα χρόνια αργότερα, προστέθηκε στη Μανωλιάσσα και η κεραία της ΥΕΝΕΔ και η ευτυχία των Γιαννιωτών-τηλεθεατών ολοκληρώθηκε…