Πριν καμιά εξηνταριά χρόνια στην οδό 28ης Οκτωβρίου. Με νοσταλγία και πολύ μεράκι ο Λουκάς Λούκας αποτύπωσε στον πίνακά του τα νεοκλασικά που θυσιάστηκαν στον βωμό της αντιπαροχής και όλη την ατμόσφαιρα της εποχής. Το ταξί αμερικάνικη λιμουζίνα, το φιατάκι που στρίβει, οι μαθήτριες με τις ποδιές στο μπαλκόνι και την είσοδο του φροντιστηρίου, η βέσπα στο πεζοδρόμιο, οι περαστικοί…
Ο δρόμος δεξιά είναι η Χαριλάου Τρικούπη, που τότε λεγόταν Πουλίου Δράκου. Η προέκτασή της δεν είχε ανοίξει ακόμα και στη θέση της υπήρχαν υπέροχα σπίτια με κήπους, καθώς και το πέτρινο κτήριο της Πρόνοιας στην πλευρά της Μπότσαρη (σημερινή Φρόντζου).
Το γωνιακό σπίτι με το μπαλκόνι είναι η οικία Τσιγαρά, όπου λειτουργούσαν τα φροντιστήρια του μαθηματικού Νίκου Λάμπρου και του φυσικού Θανάση Παναγιωτίδη που είχε και κατάστημα με ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Αργότερα στεγάστηκε εκεί το πρώτο φροντιστήριο του Σπύρου Εργολάβου, λίγο πριν το ακίνητο κατεδαφιστεί για να χτιστεί η πολυκατοικία Ρώιμπα.
Στο βάθος, το κόκκινο σπίτι του δικηγόρου Κώστα Στεφόπουλου και του μικροβιολόγου Κουτούκη, ο φούρνος του Τσάνου και στη συνέχεια (δεν φαίνονται) η στοά Μητροκώστα, το αδιέξοδο δρομάκι με το κτήριο της Πυροσβεστικής και η ψησταριά του μπαρμπα-Γιώργου με το τσιγκελωτό μουστάκι.
Στην αριστερή πλευρά ήταν η χειρουργική κλινική Σούλη και στη θέση του σημερινού ΟΤΕ οι φυλακές Αγίου Κοσμά. Ακόμα, το κατάστημα υποδημάτων Στάνταρ Αλιμπέρτη, το φωτογραφείο Τσίτου, το ιατρείο του δερματολόγου Χρηστίδη και το μικροβιολογικό εργαστήριο του Μιχάλη Παντελή.
Τα έργα του Λουκά Λούκα θα μπορούσε να τα αγοράσει ο Δήμος, να τα εκθέσει μόνιμα στην Δημοτική Πινακοθήκη και να διακοσμήσει με αυτά γραφεία και αίθουσες συνεδριάσεων και εκδηλώσεων των δημοτικών κτηρίων. Οι πίνακες αυτοί είναι η ιστορία της πόλης μας, ο πολιτισμός της, η παράδοσή της.
