Συγγνώμη αλλά δεν φταίει ο Μητσοτάκης. Η αιτία του κακού είμαι εγώ, ο Έλληνας ψηφοφόρος.
Πριν δυο χρόνια εγώ κι εσύ βράζαμε από οργή. Για το έγκλημα στα Τέμπη, τις μαφιόζικες υποκλοπές, τις ληστρικές ανατιμήσεις, την πανευρωπαϊκή πρωτιά μας σε νεκρούς από κόβιντ. Σε τρεις μήνες τα ξεχάσαμε όλα και δώσαμε 24.000 ψήφους στον υπουργό των Τεμπών, 41% στον πρωθυπουργό των κοριών, ένα μεγάλο «μπράβο» στην κυβέρνηση των εθνικών συμφορών.
Τι θα πει «δεν ήξερα»; Δεν ήξερα τι κάνει «νιάου» στα κεραμίδια; Τι θα πει «με παρέσυραν»; Ας μη κατάπινα αμάσητο το σανό. Ας μη πίστευα πως για τη χρεοκοπία του 2009 φταίει η κυβέρνηση του 2015.
Τώρα, μετά το μπαράζ των αποκαλύψεων και την προανακριτική-κοροϊδία, ο Έλληνας δείχνει επιτέλους να κατάλαβε πως τα Τέμπη είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Πως το «τι με νοιάζουν εμένα οι υποκλοπές» είναι η επιτομή της ανοησίας, αφού οι αδίστακτοι μαφιόζοι δεν κάνουν μόνο υποκλοπές.
Σε προχθεσινή δημοσκόπηση της MRB οι πολίτες απάντησαν πως το δεύτερο μετά την ακρίβεια πρόβλημα της χώρας είναι η διαφθορά, η ατιμωρησία των πολιτικών, η κατάλυση του κράτους δικαίου.
Τον Έλληνα δεν τον εξαγριώνουν μόνον οι πολιτικοί που λειτουργούν σαν μαφία, τον κάνουν έξαλλο και τα δεκανίκια τους. Οι εξαγορασμένοι από τη μια, οι χρήσιμοι ηλίθιοι από την άλλη. Δεξιοί, ακροκεντρώοι, γιαλαντζί αριστεροί. Τρολ του Διαδικτύου με fake news και χυδαία υβριστικά σχόλια, δημοσιογράφοι και «διανοούμενοι» με άρθρα-ξέπλυμα της μαφίας.
Βλέπουν το σάπιο καθεστώς να καταρρέει με πάταγο και παλεύουν με νύχια και με δόντια να το στηρίξουν. Κλείνουν τα μάτια στα κακουργήματα των σημερινών, προβάλλουν εμμονικά τα πταίσματα των χθεσινών.
Για τα κακουργήματα, τα σκάνδαλα, τα κοινοβουλευτικά και δικαστικά πραξικοπήματα, τα κουκουλώματα, δεν φταίνε μόνο ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι εισαγγελείς, οι δημοσιογράφοι. Φταίμε κυρίως εγώ κι εσύ.
Το «όλοι ίδιοι είναι» δεν στέκει. Δεν χρεοκόπησαν όλοι τη χώρα, δεν πιάστηκαν όλοι με τη γίδα στην πλάτη, τον κοριό στο αφτί και αδιευκρίνιστα ποσά στους λογαριασμούς τους, δεν είχαν όλοι πάρε-δώσε με Χριστοφοράκους, Νοβάρτις, ΚΕΕΛΠΝΟ, δεν άφησαν όλοι άδεια ταμεία φεύγοντας.
Δεν είναι όλα τα κόμματα κι όλες οι κυβερνήσεις ίδιες. Ούτε σε κάθε κόμμα είναι όλοι σάπιοι και τενεκέδες ξεγάνωτοι. Κανένας δεν με υποχρεώνει από κάθε ψηφοδέλτιο να επιλέγω τους χειρότερους.
Ο Μαυρογιαλούρος, ο Γκρούεζας, ο βουλευτής Καλοχαιρέτας, ο βουλευτής Φερέκης, ο Θανασάκης ο πολιτευόμενος, δεν είναι νέα φρούτα. Ανίκανοι, ψώνια, μικρά και μεγάλα λαμόγια υπήρχαν πάντα. Τι είναι, όμως, αυτό που τα τελευταία χρόνια φέρνει τη μια καταστροφή μετά την άλλη;
– Διέλυσαν το ΕΣΥ για να θησαυρίζουν τα ιδιωτικά και γίναμε πρωταθλητές σε θανάτους από covid.
– Δώρισαν την ενέργεια σε αεριτζήδες και πήραν φωτιά οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού.
– Άφησαν ασύδοτους τους σουπερμαρκετάδες, τους πετρελαιάδες, τους λαθρέμπορους, τους τραπεζίτες, τους εθνικούς μας εργολάβους και καταληστεύουν εμένα τον πολίτη. Κάνουν πλιάτσικο στη χώρα μου και στη ζωή μου.
– Διέλυσαν και ξεπούλησαν τους σιδηροδρόμους και φτάσαμε στην τραγωδία στα Τέμπη.
– Τώρα χαρίζουν στους αεριτζήδες και τα πανεπιστήμια. Κι εγώ, ο σανοφάγος-λωτοφάγος Έλληνας, πανηγυρίζω για το… βήμα προς τα εμπρός.
Δεν τους χαρίζουν απλώς τον εθνικό μας πλούτο, τις ζωτικής σημασίας υποδομές μας, τους αφήνουν και ελεύθερους να οργιάζουν. Κανένας έλεγχος. Προς Θεού, μη δυσαρεστήσουμε τους επενδυτές!
Οι οποίοι «επενδυτές», κατά… διαβολική σύμπτωση, είναι συνήθως πεθεροί, γαμπροί και αφανείς συνεταίροι πολιτικών, αυτοδιοικητικών, μιντιαρχών. Μαζί στήνουν τις βρομοδουλειές.
Ρεμούλες, μίζες, υποκλοπές, κουκουλώματα. Ατιμωρησία με ασυλίες, παραγραφές, ακαταδίωκτα, νόμους περί (μη) ευθύνης υπουργών. Θύμα απανωτών βιασμών η Δημοκρατία, αλλήθωρη η Δικαιοσύνη, πετσωμένα τα ΜΜΕ. Πολίτευμα Προεδρευομένη Ληστοκρατία. Με το δικό μου και το δικό σου «οκέι».
Είναι αυτονόητο, το λέει κι ο Όργουελ: «Λαός που εκλέγει κλέφτες, απατεώνες και διεφθαρμένους, δεν είναι θύμα, είναι συνένοχος».
