Γιάννινα, οδός Αβέρωφ, πριν 60-65 χρόνια. Το Χάνι του Καλογερόπουλου. Οινομαγειρείο κάτω, δωμάτια ύπνου επάνω, στάβλος-πάρκινγκ για τα άλογα και τα κάρα των πελατών στην πίσω πλευρά. Ήταν αγρότες που κατέβαιναν από τα χωριά τους να πουλήσουν τα προϊόντα τους και να κάνουν τις προμήθειές τους.
Στο χάνι αυτό έστελνε ένας παππούς το προσχολικής ηλικίας εγγονάκι του να του αγοράσει κρασί χύμα. Πήγαινε με το άδειο μπουκάλι και ο μάγειρας τού το γέμιζε κοκκινέλι.
Έβλεπε τον Καλογερόπουλο καθισμένο στο τραπεζάκι του να σημειώνει σε ένα μεγάλο τετράδιο τα πιάτα που σερβίριζαν τα γκαρσόνια στα τραπέζια: Δύο πατσά, μία γίγαντες, δύο σκέτα από γιουβέτσι, κυπρίνος φούρνου, συκωτάκια, ένα μισόκιλο ρετσίνα.
Στο δρόμο της επιστροφής, στο κατηφορικό δρομάκι δίπλα στη Μητρόπολη, ο πιτσιρικάς κοίταγε συνωμοτικά γύρω του να σιγουρευτεί πως δεν τον βλέπει κανένας. Ύστερα έβγαζε την τάπα από το μπουκάλι και έπινε κρυφά μερικές γουλιές.
Έβλεπε μετά ο παππούς πως το μπουκάλι δεν ήταν γεμάτο μέχρι πάνω και τα έβαζε με τον Καλογερόπουλο: «Μας κλέβει στο ζύγι! Θα πάω να του τα ψάλω!».
Ο πιτσιρικάς είναι ο υποφαινόμενος.
ΘΩΜΑΣ ΝΟΥΣΙΑΣ
