Ο φωτογράφος Κώστας Μπαλάφας και ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος είχαν μια κοινή αγάπη: την γιαννιώτικη ομίχλη. Από την οποία σήμερα δεν έβλεπα να οδηγήσω. Ορατότης μηδέν!
Εικόνες σαν αυτή της φωτογραφίας αντίκριζα κάθε πρωί στον δρόμο για το σχολειό. Την… παλαιολιθική εποχή. Χαμάλες, κάρα, παϊτόνια, ποδήλατα. Αραιά και πού κανένα αυτοκίνητο.
Στην πιάτσα των ταξί, τα τζιπ του ’40 είχαν δώσει τη θέση τους στις αμερικάνικες λιμουζίνες του ’50. Οι πιο πολλοί, όμως, τις θεωρούσαν πολυτέλεια και προτιμούσαν τα ταπεινά παϊτόνια, τα αμαξάκια με τα άλογα: «Κοίτα! Αυτός μεγαλοπιάνεται! Νοίκιασε κούρσα!».
Η φωτογραφία του Μπαλάφα μάς γυρίζει 60-70 χρόνια πίσω, στην καλυμμένη από ομίχλη οδό Κουντουριώτου. Ο Τηρητήρης (παρατσούκλι του Σωτήρη Παππά) μεταφέρει με τη χαμάλα του δέρματα στα Ταμπάκικα.
Το πρωινό σκηνικό συμπλήρωναν ο οδοκαθαριστής που μάζευε τις κοπριές με σκούπα και φαράσι, η χορταρού που έφτανε με τα πόδια από τα γύρω χωριά κουβαλώντας στην πλάτη την πραμάτεια της, ο γαλατάς με τα γκιούμια κρεμασμένα στο ποδήλατό του, ο σαλεπιτζής, ο μανάβης με το γαϊδουράκι του.
Στη γειτονιά μου, την Αβέρωφ και τη Μητροπόλεως, οδοκαθαριστής ήταν ο Ηλίας, ένας Αρβανίτης με χαρακτηριστική προφορά και εμφάνιση, που έκανε το οδόστρωμα να αστράφτει. Τις κοπριές δεν τις άφηνε ανεκμετάλλευτες: Προμήθευε τη γειτόνισσά μας την κυρα-Ιουλία με φοσκί για τα λουλούδια της.
ΘΩΜΑΣ ΝΟΥΣΙΑΣ
