Με τα λόγια καταδικάζουν τη χούντα του Παπαδόπουλου, με τις πράξεις τους φωνάζουν: «Χούντα, ζεις, εσύ μας οδηγείς».
Πραξικόπημα με τανκς το 1967, πραξικοπήματα συνταγματικά, κοινοβουλευτικά και δικαστικά το 2025. Χούντα καραβανάδων τότε, χούντες και μαφίες πολιτικών και νταβατζήδων ολιγαρχών σήμερα. Από το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» περάσαμε στο «έτσι γουστάρω και σ’ όποιον αρέσει».
Θα μας γεμίσουν πομφόλυγες πάλι σήμερα, επέτειο της 21ης Απριλίου. Μηνύματα-κλισέ της πολιτικής ηγεσίας, copy paste των περσινών και των προπέρσινων, η επιτομή του στόμφου και της κοινοτοπίας. Με κατακλείδα το υποκριτικό «Ποτέ ξανά».
Μιλάνε με αποτροπιασμό για τους δικτάτορες και έχουν για κορυφαίους υπουργούς τα ορφανά τους: Τσεκουροφόρος αρχηγός της νεολαίας του Παπαδόπουλου ο ένας, θαυμαστής και συνομιλητής του Παττακού ο άλλος, παλιός χρυσαυγίτης ο τρίτος.
Κατακεραυνώνουν τη χούντα που με λογοκρισία και φυλακίσεις δημοσιογράφων κρατούσε φιμωμένο τον Τύπο. Οι ίδιοι που φιμώνουν τα Μέσα Ενημέρωσης μπουκώνοντάς τα με δημόσιο χρήμα. Που στήνουν θηριώδεις μηχανισμούς γκεμπελικής προπαγάνδας και συμμορίες πληρωμένων δολοφόνων χαρακτήρων.
Δέσμια των συνταγματαρχών η Δικαιοσύνη το 1967-74, θεραπαινίδα των κυβερνώντων στη σημερινή «δημοκρατική» Ελλάδα. Έκτακτα στρατοδικεία τότε, εισαγγελείς που «κλώθουν» και κουκουλώνουν σήμερα.
Ανύπαρκτη η ισονομία στο τυραννικό καθεστώς, κατοχυρωμένη με νόμους η ασυδοσία και η ατιμωρησία των πολιτικών και των συνεργών τους στο πλιάτσικο στη δημοκρατία α-λα νεοελληνικά: Ασυλίες, παραγραφές, ακαταδίωκτα, νόμοι περί (μη) ευθύνης υπουργών.
Θυμούνται με φρίκη τους εθνικο-παράφρονες υπαίτιους της κυπριακής τραγωδίας. Οι ίδιοι που σήμερα αγκαλιάζουν ημίτρελους υπερπατριώτες, τους χαϊδεύουν τα αφτιά, κατεβαίνουν μαζί τους σε συλλαλητήρια με περικεφαλαίες και Βουκεφάλες, τους κάνουν βουλευτές και ευρωβουλευτές.
Έβγαζε λόγους ο δικτάτορας στην Ακαδημία Αθηνών και χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό τις παραληρηματικές ασυναρτησίες του οι «αθάνατοι». Στα χνάρια τους και οι σημερινοί άνθρωποι του πνεύματος. Παρακολουθούν απαθείς τα σημεία και τέρατα και γλείφουν την εξουσία μπας και τους πετάξει κανένα κοκαλάκι.
Το ψάρι στη χούντα βρόμαγε από το κεφάλι. Ο «πτωχός πλην τίμιος» δικτάτορας είχε ως μόνιμη κατοικία του τη βίλα-παλάτι του Ωνάση, ενώ Παττακογαμπροί και κουμπάροι έκαναν πάρτι με «Τάματα του Έθνους» και απευθείας αναθέσεις σε έργα-χρυσωρυχεία. Στη σημερινή Ελλάδα όποια πέτρα και να σηκώσεις βρίσκεις από κάτω την πρωθυπουργική οικογένεια, κορυφαίους υπουργούς-γαμπρούς εθνικών μας εργολάβων, κολλητούς, κουμπάρους, κομματόσκυλα: Δημόσια έργα, πάροχοι ενέργειας, αιολικά πάρκα, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικά πανεπιστήμια, γάλατα και γιαούρτια, φασολάκια και μπάμιες…
Πολυώροφα τέρατα-μνημεία κιτς, πλατείες με πλαστικά λουλούδια και απείρου κάλλους φιέστες οι άξεστοι χουνταίοι. Τσιμεντώματα μνημείων, ανδριάντες-καρικατούρες και ιερόσυλες «αναπλάσεις» οι σύγχρονοι «άριστοι». Έλλειμμα δημοκρατίας και έλλειμμα πολιτισμού πάνε μαζί.
Και ο «σοφός λαός» τι κάνει; Ό,τι έκανε και στα χρόνια της χούντας: Την πάπια. Οι φιλήσυχοι κυρ-Παντελήδες τα έβρισκαν όλα ειδυλλιακά: «Ο Παπαδόπουλος μάς γλύτωσε από τον Αντρέα και τους Λαμπράκηδες. Η εθνική μας κυβέρνηση φτιάχνει δρόμους».
Αυτά τους έλεγαν τα παπαγαλάκια του ΕΙΡΤ και της ΥΕΝΕΔ, οι Γεωργαλάδες και οι λογοκριμένες εφημερίδες, αυτά πίστευαν. Τώρα, μετά από μισό αιώνα δημοκρατίας, άλλαξε άραγε κάτι; Έλειψαν μήπως τα παπαγαλάκια, η προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση; Απέκτησε μνήμη και κρίση ο λαός;
Σήμερα δεν έχουμε χούντα, κι ας λένε οι ανιστόρητοι φανατικοί. Έχουμε μια 50χρονη Δημοκρατία ανάπηρη από γεννησιμιού της, που κάποιοι τα τελευταία χρόνια τής έδωσαν τη χαριστική βολή και την κατάντησαν τετραπληγική. Πώς αλλιώς θα δρούσαν ασύδοτα σαν χούντες και σαν μαφίες τα οργανωμένα συμφέροντα;
Τώρα δεν έχουμε χούντα. ‘Εχουμε χούντες! Ας είμαστε καλά εμείς οι πολίτες που το φροντίσαμε. Με την ψήφο μας και με τη σιωπή μας.
