ΤΑ ΚΟΛΛΥΒΑ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Πρώτη… από τον πάτο η χώρα μας σε αδέσμευτα και αξιόπιστα Μέσα Ενημέρωσης. Στην παγκόσμια κατάταξη κατρακυλήσαμε στην 108η θέση. Ο μέσος Έλληνας όμως, αυτό το περίεργο ον, μένει παγερά αδιάφορος. Πληρώνει το ακριβότερο ρεύμα, θρηνεί τους πιο πολλούς νεκρούς από την πανδημία, ενημερώνεται από τα πιο διεφθαρμένα ΜΜΕ και δεν τρέχει τίποτα.

Κάθε λαός είναι άξιος της μοίρας του και έχει τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους που του αξίζουν. Τους πρώτους τους ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια, τους δεύτερους κάθε μέρα.

Ο Έλληνας παρακολουθεί απαθής την κυβέρνηση να μπουκώνει τα μίντια με δικά του λεφτά για να τον κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα του και να του παρουσιάζουν το άσπρο ως μαύρο. Κάθε νορμάλ άνθρωπος στη θέση του θα τα έπαιρνε στο κρανίο, θα ξεσηκωνόταν, θα αντιδρούσε. Αυτός τα δέχεται όλα μοιρολατρικά και καταπίνει αμάσητα όσα του σερβίρουν.

Παράδειγμα: Η διαβόητη Ρήτρα Αναπροσαρμογής που εκτόξευσε την τιμή του ρεύματος, μπήκε για να θησαυρίσουν τέσσερις κερδοσκόποι ολιγάρχες. Ο ένας από αυτούς είναι ιδιοκτήτης δύο μεγάλων καναλιών. Κι ο πολίτης εμπιστεύεται αυτά τα κανάλια για να μάθει γιατί ακρίβυνε το ρεύμα…

Δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένος ο κόσμος της ενημέρωσης. Διαπλοκή, συναλλαγή, αλληλοεκβιασμοί ανάμεσα σε μιντιάρχες, πολιτικούς και οικονομικά ισχυρούς.
– Θέλω τόσα για να μη σε θάψω. Για να σε προβάλλω σαν μεσσία.
– Κοίτα να κουκουλώσεις τις βρωμιές μου για να πάρεις επιδότηση, θαλασσοδάνειο, κρατική διαφήμιση, δημόσια έργα, μερτικό από μίζες, θέση προέδρου σε οργανισμό.

Ο πολίτης όμως μάθαινε την αλήθεια. Γιατί υπήρχαν μέσα συμπολιτευόμενα και αντιπολιτευόμενα. Κάποια που υπηρετούσαν τα συμφέροντα του ενός μεγιστάνα και κάποια άλλα του ανταγωνιστή του. Ο ένας έβγαζε στη φόρα τα άπλυτα του άλλου. Υπήρχαν και δημοσιογράφοι που η υπογραφή τους ήταν εγγύηση: «Για να το γράφει αυτός, έτσι είναι!».

Τώρα το σύνολο των μίντια ελέγχεται από την ίδια κλίκα, τα ίδια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Με απειροελάχιστες εξαιρέσεις. Παλιά εξαγόραζαν μόνο ιδιοκτήτες εφημερίδων και ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, τώρα και απλούς, ασήμαντους δημοσιογραφίσκους. Άλλοτε με εκατομμύρια και άλλοτε με χαρτζιλίκι της πλάκας, με πενταροδεκάρες.

Συνάδελφος ανεβάζει στα Σόσιαλ εμετικούς ύμνους για γνωστό αυτοδιοικητικό. Δεν κρατιέμαι μια μέρα και γράφω από κάτω ένα σχολιάκι για τα πεπραγμένα του αυτοδιοικητικού, που αποδείχθηκε ανεπαρκέστατος και ασυνεπέστατος. Η αντίδραση του συναδέλφου; Με μπλόκαρε! Για να μη του χαλάω τη δουλειά. «Πού ζεις; Δεν ξέρεις ότι αυτός είναι στο payroll, την κρυφή λίστα μισθοδοσίας του λεγάμενου;», με αποπαίρνουν άλλοι συνάδελφοι. Δεν το ήξερα. Και τον θεωρούσα σοβαρό άτομο.

Βρωμιά και δυσωδία στην πολιτική, την Αυτοδιοίκηση, τη Δημόσια Υγεία, τη Δικαιοσύνη, την Εκκλησία. Ο Έλληνας πολίτης βλέπει τη σαπίλα να επεκτείνεται ταχύτατα παντού και να κάνει κόλαση τη ζωή του. Περιμένει χρόνια να βγει η σύνταξή του, πεθαίνει πεταμένος σε ένα ράντζο σε διάδρομο νοσοκομείου, πληρώνει το ρεύμα δέκα φορές ακριβότερο από τους άλλους Ευρωπαίους, δεν βρίσκει το δίκιο του στα δικαστήρια.

Μπορεί να κάνει κάτι; Στο χέρι του είναι. Να πάψει να επιβραβεύει με την ψήφο του και με τα «κλικ» διεφθαρμένους πολιτικούς και δημοσιογράφους. Δεν υπάρχει συμφορά στη σημερινή Ελλάδα που να μην έχει ως αιτία τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Από τη χρεοκοπία της χώρας που μας ρήμαξε τη ζωή μέχρι την ακρίβεια, την ανεργία, τα χάλια των νοσοκομείων, το τρομακτικό έλλειμμα παιδείας.