Ο ΜΟΝΟΣ ΕΝΟΧΟΣ

Του Θωμά Νούσια

Το Facebook μού θυμίζει ότι πέρυσι σαν σήμερα έγραψα το παρακάτω κείμενο. Μετά από τρεις μήνες εγώ ο ψηφοφόρος τα ξέχασα όλα και έδωσα 23.000 ψήφους στον υπουργό των Τεμπών, 41% στον πρωθυπουργό των κοριών και ένα μεγάλο «μπράβο» στην κυβέρνηση των καταστροφών.
———–
Συγγνώμη, αλλά δεν φταίει ο Μητσοτάκης! Ναι, σφύριζε αδιάφορα όταν τον προειδοποιούσαν ότι θα σκοτωθεί κόσμος. Αλλά ο ένοχος είναι άλλος.

Δεν φταίει ο υπουργός, που πριν λίγες μέρες ορκιζόταν πως διασφάλισε την ασφάλεια. Ούτε οι δημοσιογράφοι που έθαβαν τα εξώδικα των σιδηροδρομικών και τώρα πέφτουν απ’ τα σύννεφα.

Δεν έχουν ευθύνη οι δικαστές που έκριναν αδικαιολόγητες τις διαμαρτυρίες των υπαλλήλων της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Κακώς κατηγορούμε τον σταθμάρχη που μπέρδεψε τις γραμμές και τον πολιτικό που από αχθοφόρο τον έκανε σταθμάρχη γιατί ήταν κομματόσκυλο.

Ένας φταίει για όλα: Εγώ ο ψηφοφόρος! Τι θα πει «δεν ήξερα»; Δεν ήξερα τι κάνει «νιάου» στα κεραμίδια; Τι θα πει «με παρέσυραν»; Ας μη κατάπινα αμάσητο το σανό.

Δεν είναι δικαιολογία το «όλοι ίδιοι είναι». Σύμφωνοι, ουδείς αναμάρτητος, αλλά δεν χρεοκόπησαν όλοι τη χώρα, δεν πιάστηκαν όλοι με τη γίδα στην πλάτη και τον κοριό στο αφτί, δεν είχαν πάρε-δώσε με Χριστοφοράκους, Νοβάρτις, ΚΕΕΛΠΝΟ, δεν άφησαν όλοι άδεια ταμεία φεύγοντας.

Στα κόμματα δεν είναι όλοι άχρηστοι και σάπιοι. Κανένας δεν με υποχρεώνει από κάθε ψηφοδέλτιο να επιλέγω τους χειρότερους.

Ο Μαυρογιαλούρος, ο βουλευτής Καλοχαιρέτας, ο Θανασάκης ο πολιτευόμενος δεν είναι νέα φρούτα. Ανίκανοι, άσχετοι, μικρά και μεγάλα λαμόγια υπήρχαν πάντα. Τι είναι, όμως, αυτό που τα τελευταία χρόνια φέρνει τη μια συμφορά μετά την άλλη;

Διέλυσαν το ΕΣΥ για να θησαυρίζουν τα ιδιωτικά και γίναμε παγκόσμιοι πρωταθλητές σε θανάτους από covid. Δώρισαν την ενέργεια σε αεριτζήδες και πήραν φωτιά οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού. Ξεπούλησαν σταδιακά τους σιδηροδρόμους και φτάσαμε στην τραγωδία στα Τέμπη.

Τώρα ετοιμάζονται να χαρίσουν στους αεριτζήδες και τα πανεπιστήμια. Όλα στους κερδοσκόπους! Από συγκοινωνίες, επικοινωνίες, ενέργεια μέχρι υγεία, ασφάλιση, παιδεία, ύδρευση.

Δεν χαρίζουν απλώς στους ολιγάρχες τον εθνικό μας πλούτο, τις ζωτικής σημασίας υποδομές μας, αλλά τους αφήνουν και ασύδοτους να οργιάζουν. Κανένας έλεγχος! Προς Θεού, μη δυσαρεστηθούν οι επενδυτές!

Οι οποίοι «επενδυτές», κατά… διαβολική σύμπτωση, είναι συνήθως πεθεροί, γαμπροί και αφανείς συνεταίροι πολιτικών, αυτοδιοικητικών, μιντιαρχών. Μαζί στήνουν τις βρομοδουλειές.

Ρεμούλες, μίζες, υποκλοπές, κουκουλώματα. Ασυλίες, παραγραφές, ακαταδίωκτα, νόμοι περί (μη) ευθύνης υπουργών. Αλλήθωρη Δικαιοσύνη, πετσωμένα ΜΜΕ. Εκρηκτικό, θανατηφόρο μίγμα. Με το δικό μου και το δικό σου «οκέι».

«Ένας λαός που εκλέγει απατεώνες, κλέφτες και διεφθαρμένους, δεν είναι θύμα, είναι συνεργός», λέει ο Orwell.