Τις κυβερνήσεις τις κατεβάζει αυτός που τις ανεβάζει: Ο λαός σε μια δημοκρατία, οι «νταβατζήδες» σε μια Μπανανία. Κολλητοί με τους κυβερνώντες στο πλιάτσικο, τα σπάνε στη μοιρασιά της λείας.
Ρώτησαν τον Σωκράτη πότε μια πόλη διοικείται παράνομα. «Όταν οι άρχοντες διορίζονται από οργανωμένα συμφέροντα», απάντησε. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον έκαναν πρωθυπουργό τα συμφέροντα που τώρα καταγγέλλει. Οι ολιγάρχες των ΜΜΕ, των καυσίμων, της ενέργειας, των δημοσίων έργων. Με αντάλλαγμα να τους αφήσει ασύδοτους να καταληστεύουν τον Έλληνα.
Όποιος αρνείται να προσκυνήσει τους ολιγάρχες, όποιος επιχειρεί να ξεβρομίσει τον στάβλο του Αυγεία και να κάνει κράτος την Μπανανία, τον τρώει η γάτα Ιμαλαΐων. Όπως έφαγε τον Τσίπρα.
Οι νταβατζήδες ψεκάζουν με τα παπαγαλάκια τους τον ψηφοφόρο μέχρι πλήρους αποβλάκωσης. Του παρουσιάζουν ως μεσσίες αυτούς που του ρήμαξαν τη ζωή. Τους εμπρηστές ως πυροσβέστες και το αντίστροφο. Τον πείθουν, για παράδειγμα, πως για τη χρεοκοπία του 2009, τα μνημόνια του 2010-15 και το άγριο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων φταίει η κυβέρνηση του 2015. Τον αφιονίζουν, τον ντοπάρουν. Αποτέλεσμα: αποθεώνει στην κάλπη τον υπουργό των Τεμπών, τον πρωθυπουργό των κοριών, την κυβέρνηση των εθνικών συμφορών.
Οι εθνικοί νταβατζήδες κάνουν κουμάντο σε όλη την επικράτεια, οι τοπικοί νταβατζήδες σε κάθε πόλη χωριστά. Όποιος διαθέτει λεφτά, Μέσα Ενημέρωσης ή και τα δύο, φροντίζει να κάνει βουλευτές, δημάρχους και περιφερειάρχες τούς πιο «συνεργάσιμους». Κατά κανόνα τους πιο διαπλεκόμενους, τους πιο ανίκανους, τους πιο καταστροφικούς.
Συμφωνία κυρίων: «Εγώ βάζω το χρήμα για να εκλεγείς, εσύ κάνεις τα στραβά μάτια στις παρανομίες μου. Μου κρατάς το φανάρι για να καταστρέφω δάση, λίμνες, ποτάμια, να ρυπαίνω την ατμόσφαιρα, να μολύνω τις θάλασσες με τα απόβλητά μου. Μου δίνεις και όλα τα έργα με απευθείας ανάθεση και με 1000% καπέλο».
«Εγώ κάνω γαργάρα τις ρεμούλες σου, εσύ μού δίνεις πλουσιοπάροχα κρατικές διαφημίσεις για το κανάλι μου, την εφημερίδα μου, το σάιτ μου και πακέτα-«τούβλα» κάτω από το τραπέζι. Με προσλαμβάνεις σύμβουλό σου, διορίζεις όλο μου το σόι, βάζεις σε φανερά και κρυφά payroll τους δημοσιογράφους μου. Οι οποίοι δουλεύουν για μένα αλλά πληρώνονται από σένα, γιατί εγώ δουλεύω για σένα!».
Μετρήστε πόσα κανάλια, εφημερίδες, σάιτ και ραδιόφωνα σε κάθε πόλη κάνουν ενημέρωση και πόσα κουκούλωμα και προπαγάνδα. Πόσα ερευνούν, αποκαλύπτουν, καταγγέλλουν και πόσα έχουν μετατραπεί σε πίνακες ανακοινώσεων και δελτίων Τύπου. Το ρεπορτάζ πέθανε, ζήτω το copy paste!
Είδηση δεν είναι πια ό,τι καίει τον πολίτη αλλά οι δηλώσεις αυτοδιαφήμισης πολιτικών και αυτοδιοικητικών. Αυτοί πληρώνουν, αυτοί είναι τα αφεντικά, αυτοί καθορίζουν την ατζέντα.
Αντί για ειδήσεις βλέπεις το «ετελείωσεν» του βουλευτή Καλοχαιρέτα και το «κατόπιν ενεργειών μου» του βουλευτή Φερέκη. Ο σανοφάγος ψηφοφόρος τους ανταμείβει με την ψήφο του, ο πρωθυπουργός τους κάνει μέχρι και Προέδρους της Δημοκρατίας.
Ρίχνεις μια ματιά σε πολλά ΜΜΕ της πόλης σου, όποια κι αν είναι αυτή, και νομίζεις πως ζεις σε άλλη πόλη. Όλη η κριτική εξαντλείται στη λακκούβα και την καμμένη λάμπα. Ούτε λέξη για τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν γύρω σου. Μούγκα στη στρούγκα. Ομερτά.
Καταστρέφει ο τοπικός άρχοντας το περιβάλλον με τις πράξεις και τις παραλείψεις του, ρυπαίνει την ατμόσφαιρα, ποτίζει τους συμπολίτες του καρκίνο, τους στέλνει πριν την ώρα τους. Αυτό δεν το γράφει βέβαια στα δελτία Τύπου, άρα για τα μίντια δεν είναι είδηση, άρα αφήνει παγερά αδιάφορους τους πολίτες-θύματα. Βγάζει όμως έναν δεκάρικο λόγο για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, γίνεται πρώτη είδηση σε όλα τα μίντια, εκστασιάζονται οι πολίτες-θύματα με το πολύ μυαλό: «Τα είπες θαυμάσια! Μπράβο! Άξιος!». Πολύχρωμες χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς.
«Δημοσιογραφία θα πει να δημοσιεύεις όσα οι άλλοι δεν θέλουν να μαθευτούν. Όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις», λέει ο Τζορτζ Όργουελ. Δημοσιογραφία θα πει να φέρνεις στο φως όσα κρύβουν οι αρχές και οι εξουσίες. Όχι όσα ανακοινώνουν. Η ανακοίνωση του δημάρχου, του περιφερειάρχη, της Αστυνομίας, δεν είναι ευαγγέλιο για να τη μεταφέρεις ασχολίαστη. Δουλειά του δημοσιογράφου είναι να την ξεψαχνίσει, να την περάσει από ψιλό κόσκινο, να την κάνει λιανά στον αναγνώστη-τηλεθεατή: «Τι σημαίνει αυτό που λέει; Γιατί το λέει; Ποια είναι η αλήθεια;».
Δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένος ο κόσμος της ενημέρωσης. Την πρώτη κιόλας μέρα που έπιασα δουλειά στις εφημερίδες, πριν μισό αιώνα, έγινα μάρτυρας συναλλαγής πολιτικού με μιντιάρχη. Ανώμαλη προσγείωση. Μπροστά στα σημερινά, όμως, εκείνα ήταν αθώα πταίσματα.
Δεν το λένε οι αντίπαλοι του Μητσοτάκη αλλά οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα: Είμαστε πρώτοι… από τον πάτο στον παγκόσμιο χάρτη της ελευθερίας του Τύπου (θέση 107). Δεν το λέει η αντιπολίτευση αλλά η Eurostat: Είμαστε η πιο διεφθαρμένη και η πιο φτωχή ευρωπαϊκή χώρα μετά τη Βουλγαρία.
Διαπλοκή και διαφθορά, φτώχεια και δυστυχία πάνε μαζί. Μόνο ο ψεκασμένος από τα ΜΜΕ των νταβατζήδων πολίτης πιστεύει πως δεν τον αφορούν οι υποκλοπές, το κουκούλωμα κακουργημάτων, η κατάλυση του κράτους Δικαίου.
Μόνο ο λοβοτομημένος από το εξοντωτικό μπουγάδιασμα εγκεφάλου νομίζει πως η σαπίλα δεν έχει σχέση με τις τιμές-φωτιά, τους μισθούς-χαρτζιλίκι, τα κλειστά χειρουργεία. Πως τη διαφθορά δεν την πληρώνουμε ακόμα και με ανθρώπινες ζωές: 57 στα Τέμπη, χιλιάδες στην πανδημία χωρίς ΜΕΘ και μονοκλωνικά, αμέτρητες καθημερινά στο διαλυμένο ΕΣΥ.
Μόνο ο ατσίδας Έλληνας, που πιάνει πουλιά στον αέρα, περιμένει να μάθει από τα ΜΜΕ των πετρελαιάδων και των αεριτζήδων της ενέργειας γιατί πήραν πάλι φωτιά οι τιμές στα καύσιμα και στο ρεύμα. Μόνο αυτός περιμένει να πατάξει τη διαφθορά… ο Μητσοτάκης!
