ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Του Θωμά Νούσια

Συγγνώμη, κυρ-Παντελή, αλλά δεν υπάρχει «δεν ήξερα». Δεν ήξερες τι κάνει «νιάου» στα κεραμίδια;

Δεν έχεις το δικαίωμα να πέφτεις απ’ τα σύννεφα. Ήταν όλα αναμενόμενα. Από Τέμπη, μπαζώματα, κουκουλώματα μέχρι τις ανατιμήσεις-φωτιά, τα διαλυμένα νοσοκομεία, τον εργασιακό μεσαίωνα.

Όφειλες να τα περιμένεις από τη στιγμή που δημοκρατία και κράτος δικαίου πήγαν περίπατο. Από τότε που οι μαφίες κάνουν πλιάτσικο ασύδοτες στη χώρα μας και τη ζωή μας. Την Κοβέσι περίμενες για να μάθεις πως η διαφθορά σκοτώνει;

Τα εγκλήματα δεν έχουν μόνο δράστες. Έχουν και συνεργούς, συνενόχους, ηθικούς αυτουργούς. Τα κακουργήματα σε βάρος της χώρας και του λαού δεν θα γίνονταν χωρίς την ψήφο και την σιωπή όσων «δεν ήξεραν».

Ο φιλήσυχος κυρ-Παντελής, ο μέσος Έλληνας, ο «ενημερωμένος» από Αυτιάδες και Πορτοσάλτες, χάρισε στον Μητσοτάκη την δεύτερη τετραετία και είναι έτοιμος να του χαρίσει και την τρίτη. Αυτός τού δίνει το «οκέι» να κάνει ό,τι κάνει.

Ο κυρ-Παντελής δεν έχει καμιά αμφιβολία: «Θα την πατάξει τη διαφθορά ο Μητσοτάκης!». Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Τα δεκανίκια του σάπιου καθεστώτος:
– Οι κυβερνητικοί βουλευτές-πρόβατα. Μούγκα στη στρούγκα.
– Οι δικαστές-μαριονέτες.
– Τα ΜΜΕ-τζουκ μποξ, οι δημοσιογράφοι κλαρινιτζήδες. Τους ρίχνεις κέρμα, τους κολλάς χαρτονόμισμα στο μέτωπο και παίζουν ό,τι διατάξεις.
– Οι κυρ-Παντελήδες.
– Οι «μαζί τα φάγαμε». Φραπέδες, Χασάπηδες, τσελιγκοπούλες με Φεράρι.
– Οι μεταλλαγμένοι πασόκοι και οι αριστεροί-σκορποχώρι.

Οι μισοί πασοκιναλίτες αδημονούν να γίνουν Λοβέρδοι, Φλωρίδηδες, Χρυσοχοΐδηδες, οι άλλοι μισοί το ξέρουν και κάνουν τον Κινέζο. «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα», που θα ‘λεγε κι ο μπαρμπα-Κώστας ο Βάρναλης.

Ο Μητσοτάκης γκρεμίζει ό,τι έχτισε το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής: Δημοκρατία, ισονομία, διαφάνεια, δημόσια υγεία, δημόσια παιδεία, μέριμνα για τον αδύναμο. Οι ακροκεντρώοι του σημερινού ΠΑΣΟΚ είναι παράφορα ερωτευμένοι με τον Μητσοτάκη και κατενθουσιασμένοι με το γκρέμισμα. Σαν τον Γιώργο Αρμένη στην ταινία: «Ηλία, ριχ’ το!»

Άλφα λέει ο αρχηγός, ωμέγα η υπαρχηγός και οι μεταλλαγμένοι. Και απορούν γιατί αυτό το κόμμα-διχασμένη προσωπικότητα δεν λέει να πάρει τα πάνω του. Τώρα τα έβαλαν κι αυτοί με την Καρυστιανού. Πολύ φυσικό, τους χαλάει τη σούπα.

Να μη κάνει κόμμα η Καρυστιανού, να μη κάνει κόμμα ο Τσίπρας, να μη κάνει κόμμα ο Σαμαράς. Να μην αλλάξει τίποτα, να συνεχίσουμε να βουλιάζουμε μέχρι το τέλμα να μας καταπιεί.

Στην Αριστερά, τη μια ανοησία μετά την άλλη. Από τη λαίλαπα Κασσελάκη και τον διασυρμό, στη διάλυση και τον αλληλοσπαραγμό. Το μόνο που τους ενώνει είναι ο κοινός τους εχθρός: Ο Τσίπρας!

Συμφωνούν πως τούτη η χούντα πρέπει πάση θυσία να ξεκουμπιστεί. Και πολεμάνε όλοι μαζί με λύσσα τον μόνο που (σύμφωνα με τις ίδιες τις δημοσκοπήσεις τους) είναι σε θέση να τη στείλει στον αγύριστο.

Εκτοξεύουν εναντίον του τόννους λάσπης, παπαγαλίζοντας κουβέντες καφενείου αγράμματων παππούδων: «Πούλησε τη Μακεδονία για τις συντάξεις, είναι και… αστεφάνωτος!».

Έχουν όλες τις αλήθειες με το μέρος τους και τις θάβουν. Αντί να προβάλλουν τα πολύ σημαντικά που πέτυχε η Πρώτη Φορά Αριστερά, αντί να περηφανεύονται που υπήρξαν η μοναδική κυβέρνηση χωρίς την παραμικρή υποψία σκανδάλου και να δίνουν αποστομωτικές απαντήσεις στους συκοφάντες τους, γίνονται ένα μαζί τους και αναπαράγουν τις βρομιές τους.

Αυτοί που βρίζουν πιο χυδαία τον Τσίπρα είναι αυτοί που τον έγλειφαν πιο εμετικά. Από το «Ωσσανά» στο «Σταύρωσον αυτόν». Τους θάμπωσε ο… Έλληνας Τσε Γκεβάρα από το Μαϊάμι και ανακάλυψαν ξαφνικά πως ο Τσίπρας δεν είναι αρκετά αριστερός και αρκετά επαναστάτης για τα γούστα τους.

Κοιτάνε το δέντρο και χάνουν το δάσος. Ατέλειωτες βυζαντινολογίες περί του φύλου των αγγέλων και περί όνου σκιάς. «Των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε».

Στο μεταξύ η σήψη εξελίσσεται απειλητικά σε θανατηφόρα γάγγραινα. Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Σε μια νορμάλ χώρα θα είχε πέσει προ πολλού η κυβέρνηση, εδώ δεν κουνιέται φύλλο.

Δρουν σαν αδίστακτη μαφία, σαν συμμορία, σαν εγκληματική οργάνωση. Οι κατηγορούμενοι γίνονται δικαστές, βγάζουν λάδι τους εαυτούς τους και κυνηγούν να κλείσουν φυλακή τους μάρτυρες που τους ξεμπροστιάζουν και τους εισαγγελείς που τολμούν να τους ερευνούν. Οργουελικές καταστάσεις.

Δεν έχει δικαίωμα ο πατέρας να μάθει από τι πέθανε το παιδί του! Είναι κρατικό μυστικό!

Για υποκλοπές, Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, δηλώνουν «όλα στο φως». Και την ίδια στιγμή καταστρέφουν τα ενοχοποιητικά στοιχεία και φιμώνουν τους μάρτυρες. Κυνικότατα, χωρίς να τηρούν ούτε τα προσχήματα. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Κοινοβουλευτική δικτατορία. Προεδρευομένη ληστοκρατία.

Το Πόθεν Έσχες ενός δικηγόρου και βουλευτή έφερε προχθές πάλι στην επιφάνεια την υπόθεση Νοβάρτις. Τα… χαζοαμερικανάκια πιάστηκαν κορόιδα: Αξιοποιώντας τις πληροφορίες των Ελλήνων προστατευόμενων μαρτύρων, ανάγκασαν τη Νοβάρτις να παραδεχτεί την ενοχή της και να τους καταβάλει αποζημίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων. Εμείς, οι ξύπνιοι Ελληναράδες, βγάλαμε τις κουκούλες των μαρτύρων, τους σύραμε στα δικαστήρια (γιατί έτσι γούσταραν οι κάτοχοι των «αδιευκρίνιστων» ποσών) και χαρίσαμε στη Νοβάρτις την αποζημίωση. Είμαστε λαρτζ και υπεράνω χρημάτων.

Το άρθρο 86 δεν είναι περί ευθύνης υπουργών. Είναι περί ΜΗ ευθύνης υπουργών! Εξασφάλισαν την ασυδοσία και την ατιμωρησία τους με ασυλίες, παραγραφές και ακαταδίωκτα.

Σε όλο τον κόσμο, οι πολιτικοί που πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη πάνε φυλακή ή πάνε σπίτι τους για να γλιτώσουν τη φυλακή: Νίξον, Μπερλουσκόνι, Σαρκοζί, Τζόνσον, Κουρτς, βασιλιάς Χουάν Κάρλος. Οι δικοί μας συνεχίζουν απτόητοι το πλιάτσικο, μάς κουνάνε και το δάχτυλο κι εμείς τους παρακολουθούμε απαθείς. Σαν λοβοτομημένοι.

Κατάντημα: Μόνη μας ελπίδα η Ευρωπαία εισαγγελέας. Περιμένουμε από τους ξένους να αποκαταστήσουν τη δημοκρατία στη χώρα μας. Όπως στα χρόνια της χούντας.

Ανέκδοτο πια οι λέξεις «ελληνική δικαιοσύνη», εξπέρ στη συγκάλυψη η πλειονότητα των ελληνικών ΜΜΕ. Μας ταΐζουν… Μπισμπίκη για να κρύψουν τα σημεία και τα τέρατα.

Η διαφθορά δεν σκοτώνει μόνο ανθρώπους. Σκοτώνει κοινωνίες και πολιτισμούς. Παραπληροφόρηση, αποβλάκωση και πολιτισμική παρακμή πάνε μαζί. Παράδειγμα: Κάποτε ο Έλληνας τραγούδαγε Χατζιδάκι και Θεοδωράκη, Ελύτη και Γκάτσο. Σήμερα τραγουδάει τραγούδια-σκουπίδια, διασκεδάζει με εκπομπές-σκουπίδια, στα Social Media διακινεί σκουπίδια. Πάτος.