Παρ’ το αλλιώς
ΑΡΜΑΤΟΛΟΥΣ τώρα δεν έχουμε πολλούς. Από κλέφτες όμως… (Και δεν εννοώ διαρρήκτες και πορτοφολάδες).
ΑΝ ΔΕΝ ΒΙΩΝΑΜΕ τον εφιάλτη της πανδημίας, σήμερα θα πλακωνόμασταν πάλι για τις παρελάσεις. Θα συζητούσαμε για πολλοστή φορά αν δουλειά του σχολείου είναι να εκπαιδεύει πειθαρχημένους στρατιώτες, ή πολίτες με κρίση, παιδεία και αξίες.
ΑΝ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ σε καραντίνα, θα γιορτάζαμε την 25η Μαρτίου ως είθισται: Πανηγυρικοί λόγοι, μεγαλόστομες κοινοτοπίες, πομφόλυγες, τσάμικα και φουστανέλες. Και προ πάντων μύθοι. Αλίμονο σε όποιον αμφισβητήσει ότι ευλόγησε τα όπλα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ότι αγωνίστηκαν ενωμένοι οι Έλληνες και έδιωξαν τους Τούρκους (τα ιστορικά ψεύδη με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές). Ανθέλληνας όποιος λέει πως η επανάσταση απέτυχε γιατί σφαζόμασταν μεταξύ μας και τελικά μας απελευθέρωσαν οι ξένοι (η αλήθεια που δεν θέλουμε να ξέρουμε), ρίξτε τον στην πυρά.
ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ κι ο Διονύσιος Σολωμός, αφού θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές. Οι υπερπατριώτες έχουν άλλη άποψη: Αλήθεια είναι ό,τι μας συμφέρει. Όχι στην ελεύθερη ιστορική έρευνα, ναι στην ιστορία-μυθολογία. Δεν είναι τυχαίο που μπερδεύουμε ’40 με ’21, Πέρσες, Τούρκους, Γερμανούς και Καλπάκι με Σαλαμίνα. Ούτε που επαναλαμβάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη και μπλέκουμε σε εθνικές περιπέτειες. Η ιστορία διδάσκει, ποια ιστορία όμως;
«ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει», ανέχεται όμως ευχαρίστως όσους μονίμως μας εμπαίζουν, μας εκμεταλλεύονται, μας καταληστεύουν. Και τους επιβραβεύει στην κάλπη. Σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ που κόψαμε και ράψαμε στα μέτρα μας διόλου δεν φαίνεται να μας ωφέλησε, κάθε άλλο. Όπως δεν μας ωφέλησε το να αποστηθίζουμε ημερομηνίες και τοπωνύμια αντί να μελετάμε με ερευνητική και κριτική διάθεση γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις, αίτια, συνέπειες, με αποτέλεσμα να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Μήπως, τελικά, να αλλάζαμε τακτική; Η πικρή πείρα μάς λέει: «πάρ’ το αλλιώς γιατί θα βρεις».
Θωμάς Νούσιας