Πριν 47 χρόνια. Ένα ποτό την ώρα του ρεπορτάζ, κερασμένο από τη Νέα Δημοκρατία! Το μόνο «δωράκι» που δέχονταν οι δημοσιογράφοι από κόμματα και πολιτικούς το μακρινό 1977. Οι μιντιάρχες είναι άλλη ιστορία.
Συνεστίαση στελεχών της Ν.Δ. του Καραμανλή στα Γιάννινα. Τις ομιλίες και το… πολεμικό κλίμα (κόντρες Αβερωφικών και Ραλλικών) καταγράφουν ο διευθυντής της εφημερίδας «Πατρίς» Μιχάλης Γιάννενας και ο συντάκτης των «Πρωινών Νέων» Θωμάς Νούσιας.
Αν δέχτηκα ποτέ άλλου είδους «κεράσματα» ως δημοσιογράφος; Ναι, μια φορά! Πήρα φακελάκι από… γιατρό!
Το 1977 κι αυτό. Μια νέα γιατρός άνοιξε ιατρείο με υπερσύγχρονα μηχανήματα, έβαλε διαφήμιση στην εφημερίδα που δούλευα και ο διευθυντής μού ζήτησε να πάω στα εγκαίνια και να γράψω δυο λόγια. Την άλλη μέρα, τηλεφώνημα από τη γιατρό: «Πέρνα από το ιατρείο, σε θέλω!».
Με ευχαριστεί για το δημοσίευμα και μού δίνει ένα φακελάκι. Το αφήνω πάνω στο γραφείο της και φεύγω. Τρέχει, με προλαβαίνει στον διάδρομο, μου βάζει το φακελάκι στην τσέπη και κλείνει την πόρτα πίσω μου. Δοκιμάζω να το ρίξω κάτω από την πόρτα, δεν χωράει. Φωνάζω να μου ανοίξει κι από τις ανοιχτές πόρτες των άλλων ιατρείων του ορόφου με κοιτάνε περίεργα. Έχω γίνει θέαμα.
Δεν έχω άλλη επιλογή. Όλοι λένε ότι έδωσαν φακελάκι σε γιατρό, εγώ θα λέω ότι πήρα! Πάω κατευθείαν στη PHILIPS του Θανάση Παναγιωτίδη και αγοράζω το καλύτερο στερεοφωνικό ραδιοκασετόφωνο. Τιμή, όσα είχε μέσα το φακελάκι: ένα χιλιάρικο δραχμές.
Σ’ αυτά τα 47 χρόνια άλλαξαν πολλά. Οι χίλιες δραχμές έγιναν τρία ευρώ, όσο ένα καφεδάκι, και το αθώο φακελάκι της ευγενικής γιατρού… «αδιευκρίνιστα ποσά» από Νοβάρτις, Ζίμενς, υπουργεία, περιφέρειες, δήμους.
