1950. Αμέσως μετά τον πόλεμο, την κατοχή και τον εμφύλιο. Οι χαροκαμένοι, σκελετωμένοι και ρακένδυτοι κάτοικοι της Ηπείρου περιμένουν τα δέματα της UNRRA (ΟΗΕ) ως μάνα εξ ουρανού.
Στον φτωχό κόσμο, όμως, έφταναν τα κουρέλια, η σαβούρα. Τα είδη αξίας (τρόφιμα, καινούργια ρούχα, φάρμακα, πρώτες ύλες, μηχανήματα) τα έπαιρναν οι επιτήδειοι που είχαν πρόσβαση στην κάθε είδους εξουσία και τα εμπορεύονταν.
Δεν έλειπαν και οι γραφικότητες: Σε κατοίκους που είχαν μια κατσίκα για γάλα αλλά στερούνταν όλα τα υπόλοιπα, η UNRRA μοίραζε γάλα σκόνη.
Το μόνο, βέβαια, που ήθελαν τότε οι «φίλοι και σύμμαχοι» ήταν να συνεχίσουν να κάνουν κουμάντο στη χώρα μας. Να μη πάμε στον αντίπαλο συνασπισμό. Δεν τους πήρε ξαφνικά ο πόνος για τους πεινασμένους Έλληνες. Δεν μας τα έδιναν για την ψυχή της μάνας τους τα κουρέλια που είχαν για πέταμα.
ΘΩΜΑΣ ΝΟΥΣΙΑΣ
