1947. Εμφύλιος, πείνα, δυστυχία, προσφυγιά. Στο χωριό Οξυά Κόνιτσας έχουν απομείνει ελάχιστοι κάτοικοι. Ανάμεσά τους η τετράχρονη Ελευθερία με τη γιαγιά της.
Κάποιος εξασφάλισε στο ορφανό, ρακένδυτο και ξυπόλυτο κοριτσάκι ένα ζευγάρι ολοκαίνουργια παπούτσια από τα δέματα της UNRRA.
Τις πρώτες μέρες η μικρή διστάζει να τα φορέσει. Φοβάται μη σκονιστούν. Μόνο τα κοιτάζει με θαυμασμό, τα χαϊδεύει, τα έχει πλάι στο μαξιλάρι της όταν κοιμάται. Δεν χορταίνει να τα βλέπει, δεν μπορεί να πιστέψει πως είναι δικά της.
Στο τέλος η λαχτάρα της να τα χαρεί νικάει τους δισταγμούς της. Φοράει τα αστραφτερά δερμάτινα παπούτσια με τα πεταλάκια στη σόλα, τρέχει τρισευτυχισμένη στο γκαλντερίμι του χωριού και κάθε τόσο σταματάει για να τα καμαρώσει.
Το στιγμιότυπο κατέγραψε ο φακός του David Seymour, φωτογράφου της UNICEF.
Θ.Ν.
