Του Θωμά Νούσια
«Η ανοχή και η απάθεια είναι οι τελευταίες ”αρετές” μιας κοινωνίας που πεθαίνει».
(Αριστοτέλης)
Βλέπω να πνίγουν στη θάλασσα εκατοντάδες συνανθρώπους μου. Ε, και; Τι έγινε; Ξένοι ήταν.
Είμαι η ελληνική κοινωνία. Είμαι ο Έλληνας-Ελληναράς.
Μια κοινωνία που δεν συγκινείται, δεν θυμώνει, δεν αντιδρά σε τίποτα, δεν πεθαίνει. Έχει πεθάνει και δεν το ξέρει.
Έχεις μπαρ και αρνείσαι να πληρώσεις τους νταβατζήδες της νύχτας; Την έβαψες! Είσαι πολιτικός και αρνείσαι να υποκύψεις στους εθνικούς μας νταβατζήδες; Σε τελείωσαν! Το ποιος θα βγει στις εκλογές δεν το αποφασίζω εγώ ο ψηφοφόρος. Το αποφασίζουν οι βαρόνοι των media που με σέρνουν από τη μύτη με τα κανάλια τους, τις εφημερίδες τους, τα σάιτ τους.
Υπογράφουν συμβόλαια θανάτου. Συμβόλαια πολιτικής εξόντωσης όποιου τολμάει να πάει κόντρα στα συμφέροντά τους και παλεύει για τα συμφέροντα τα δικά μου, του πολίτη. Κι εγώ ο πολίτης παίρνω το μέρος τους!
Τον Τσίπρα αποφάσισαν να τον τελειώσουν πάση θυσία. Ήδη τον γκρέμισαν στο 20%. Γιατί ως κυβέρνηση τούς έκοψε τα «τυχερά». Τον Βαρουφάκη τον έβγαλαν νοκ άουτ γιατί έχει το θράσος να τους κατονομάζει δημοσίως. Την Κωνσταντοπούλου, αντίθετα, θα τη βάλουν στη Βουλή. Γιατί πολεμάει με λύσσα την αντιπολίτευση και στέλνει ροζ καρδούλες στους ολιγάρχες μιντιάρχες και την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ε, και λοιπόν; Είναι κακό πράγμα οι καρδούλες;
Ψυχροί και αδίστακτοι εκτελεστές των συμβολαίων θανάτου, πληρωμένοι δολοφόνοι χαρακτήρων, οι υπάλληλοί τους, τα θλιβερά παπαγαλάκια των Μέσων Ενημέρωσης. Έχουν εντολή να μου παρουσιάζουν τη νύχτα για μέρα, να με ντοπάρουν, να με αφιονίζουν. Και το κατάφεραν. Ακούω «Τσίπρας» και παθαίνω αμόκ! Βγάζω αφρούς! Μητσοτάκη και ξερό ψωμί!
Οχτώ χρόνια η ίδια κασέτα: «Ο Τσίπρας φταίει! Η κυβέρνηση του 2015 χρεοκόπησε τη χώρα το 2009, μας έριξε στα μνημόνια το 2010, μας έκοψε μισθούς και συντάξεις μέχρι το 2014»! Κι εγώ, ο Ελληναράς με το πολύ μυαλό, είμαι έτοιμος να φορτώσω στον Τσίπρα ακόμα και τον Τρωικό Πόλεμο!
Άλλοι ολιγάρχες-ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης εκτοξεύουν στη στρατόσφαιρα τις τιμές σε ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα. Δεν έχω να φάω, μου κόβουν το ρεύμα. Ε, και; Τα κανάλια τους μού λένε πως δεν τρέχει τίποτα. Το δικό μου μυαλό το έχω στο OFF. Να μη καίει ρεύμα.
Τα Τέμπη τα ξέχασα μέσα σε λίγες μέρες. Μου κουνάει το δάχτυλο με θράσος χιλίων πιθήκων ο υπουργός που χαρακτήριζε συκοφαντίες τις προειδοποιήσεις. Και τον ξαναβγάζω θριαμβευτικά βουλευτή πρώτο σε ψήφους!
Κατακτήσαμε παγκόσμια πρωτιά σε νεκρούς από covid. Κάπου 17.000 δικοί μας άνθρωποι πέθαναν εκτός ΜΕΘ και πολλοί άλλοι σε ΜΕΘ-μαϊμού, γιατί ο πρωθυπουργός μας θεωρεί τις ΜΕΘ περιττές. Αλλά έλα μωρέ, και τι έγινε;
Για όλες τις συμφορές μου η αιτία είναι μία: Η διαφθορά, το κλέψιμο. Από εκεί ξεκινούν όλα. Έγινε ένα θαύμα και πέτυχα κι έναν που δεν βάζει το δάχτυλο στο μέλι. Που κατάφερε πέντε-δέκα σημαντικά πράγματα για μένα τον Έλληνα. Το συμφέρον μου λέει να κοιτάξω να μη τον χάσω. Τα μίντια των ολιγαρχών και του Μητσοτάκη λένε να τον στήσω στα έξι μέτρα. Στο εκτελεστικό απόσπασμα! Κι αυτό κάνω! Σιγά μωρέ, και τι έγινε;
Ψηφίζω και ξαναψηφίζω αυτούς που μια ζωή με ρίχνουν στα βράχια. Και μετά μού φταίνε κάποια Μέρκελ και κάποιος Σόιμπλε. Το ξερό μου το κεφάλι δεν μου φταίει ποτέ.
Σε όλες τις χώρες οι ένοχοι για Ζίμενς και Νοβάρτις πήγαν φυλακή. Στη δική μου χώρα ούτε ένας! Σε όλο τον κόσμο, οι ηγέτες που πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη σε υποκλοπές και σκάνδαλα παραιτούνται ή πάνε φυλακή. Εδώ η ατιμωρησία αποτελεί καθεστώς. Εκεί ανεξάρτητα ΜΜΕ και δικαιοσύνη που κάνουν τη δουλειά τους, στη δική μας Μπανανία λίστες Πέτσα, ασυλίες, παραγραφές, νόμοι περί (μη) ευθύνης υπουργών, ακαταδίωκτα, εξεταστικές-παρωδία. Με τη δική μου ανοχή, με τη δική μου ψήφο! Ε, και λοιπόν;
Όλοι οι δήμοι, οι περιφέρειες, τα υπουργεία, ένα απέραντο ξέφρενο πάρτι. Ένα ατέλειωτο όργιο ρεμούλας. Τον λογαριασμό στο τέλος θα τον πληρώσω πάλι εγώ. Με νέα εξοντωτικά μνημόνια. Μένοντας χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι, χωρίς σύνταξη. Σιγά μωρέ, και τι έγινε;
Ψάχνω με το φανάρι του Διογένη να βρω έναν έντιμο. Έναν να μη σκορπάει το δημόσιο χρήμα, τα δικά μου λεφτά, να μη μοιράζει εκατομμύρια στους κολλητούς του με απευθείας αναθέσεις. Να μην αφήνει ασύδοτους τους κερδοσκόπους να μολύνουν τον αέρα που αναπνέω και να καταστρέφουν πόλεις και χωριά, δάση, ποτάμια, λίμνες, θάλασσες. Και μόλις τον βρω, τον μαυρίζω! Να πάει σπίτι του!
Με πνίγει η αιθαλομίχλη. Με στέλνει πριν την ώρα μου. Γιατί η κυβέρνηση επιμένει να κρατάει στα ύψη τον ειδικό φόρο και την τιμή στο πετρέλαιο θέρμανσης. Σιγά μωρέ, όλοι από καρδιά και καρκίνο θα πάμε. Τι σε σαράντα χρόνια τι σήμερα;
Οι «νταβατζήδες» έχουν το μονοπώλιο στην ενημέρωση, την ενέργεια, τα καύσιμα, τα δημόσια έργα. Και κατάντησαν τα ΜΜΕ και την αγορά όπως τα κατάντησαν. Τώρα αδημονούν να αποκτήσουν το μονοπώλιο και στην υγεία και την παιδεία. Για να καταντήσουν έτσι και τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια. Κι εγώ αδημονώ να τους τα παραδώσω!
Μου τάζουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην υγεία. Με θαμπώνουν με καθρεφτάκια για ιθαγενείς, με ταΐζουν σανό. Που το καταναλώνω με πολλή όρεξη. Το τραβάει ο οργανισμός μου.
Κάποτε τραγούδαγα Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Μαρκόπουλο. Ελύτη, Γκάτσο, Σεφέρη, Λειβαδίτη. Τώρα τραγουδάω τα σκουπίδια που μου πασάρουν τα μίντια. Ο πολιτισμός του Ελληναρά. Το νου μου μην έρθουν οι ξένοι και μου τον αλλοιώσουν!
Κάθε λαός επιλέγει τους ηγέτες του, έχει τους ηγέτες που του αξίζουν και είναι άξιος της μοίρας του. Ηγέτες ανίκανοι, ηγέτες διεφθαρμένοι, βουτηγμένοι στη σαπίλα, ίσον λαός σε βαθιά παρακμή.
Μια κοινωνία δεν πεθαίνει όταν χρεοκοπεί οικονομικά. Πεθαίνει όταν χάνει τις αξίες της, τον πολιτισμό της, τη μνήμη της, τα αντανακλαστικά της. Όταν παύει να θυμώνει και να αντιδρά. Όταν ξεχνάει τα Τέμπη σε λίγες μέρες, τους αδικοχαμένους της πανδημίας σε λίγες βδομάδες, τη χρεοκοπία και τα μνημόνια σε λίγα χρόνια, τη ληστεία με τις ανατιμήσεις στο πρώτο Pass. Η δική μας κοινωνία δεν πεθαίνει. Έχει πεθάνει και δεν το ξέρει. Είναι κλινικά νεκρή.
