Τσιμεντωμένη Ακρόπολη, ζαρντινιέρες-γκαζοτενεκέδες μπροστά στα αριστουργήματα του Τσίλλερ και του Χάνσεν, χρυσαφένια απαστράπτουσα καρικατούρα Κάλλας. Η πανδημία φτήνιας και κακογουστιάς θερίζει.
Χρόνια τώρα, παντού στη χώρα βλέπουμε το έργο «Ο Ταμτάκος δήμαρχος». Συμπρωταγωνιστές, αυτοδιοικητικοί, πολιτικοί, αρχιτέκτονες, γλύπτες. Κομπάρσοι και ηθικοί αυτουργοί, οι πολίτες που παρακολουθούν απαθείς, δεν ενοχλούνται και δεν εξοργίζονται. Δεν φοβούνται το πρόσωπο του τέρατος, γιατί άρχισαν να του μοιάζουν, όπως θα έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις. Συνήθισαν τη φρίκη και τους τρομάζει η ομορφιά.
Εδώ στα Γιάννινα, για παράδειγμα, την πάλαι ποτέ «πόλη των Γραμμάτων και των Τεχνών», ο Δήμος μάς πάει από το κιτς στο καρακίτς. Στην καρδιά της πόλης έχουμε τα… αδερφάκια της χρυσής Κάλλας: «ανδριάντες»-κωμικοτραγικές φιγούρες, σαν τα πλαστικά ανθρωπάκια με τη χρυσομπογιά που βρίσκαμε παλιά στα απορρυπαντικά και τα τυρογαριδάκια.
Το μνημείο ασχήμιας και κακοτεχνίας που αποκαλούν πλατεία Πύρρου, τώρα ετοιμάζονται να το κάνουν ακόμα χειρότερο, ενώ εμβληματικά ιστορικά κτήρια του 19ου αιώνα βανδαλίζονται βάρβαρα όχι από μπαχαλάκηδες αλλά από δημοτικούς άρχοντες. Φωτισμένος πρασινοκοκκινομπλέ ο πύργος στο Ρολόι-σήμα κατατεθέν της ηπειρωτικής πρωτεύουσας, φωτισμός σκυλάδικου με εναλλασσόμενα χρώματα στο Δημαρχείο: καρπουζί, λουλακί, καναρινί, παπαγαλί. Του κιτς η μάνα κάθονταν…
Στρατός και Εκκλησία συμμετέχουν ενεργά: Στο στρατηγείο της 8ης Μεραρχίας, κτήριο του 1879, γκρέμισαν τον θαυμάσιο πρόβολο για να φτιάξουν βεράντα-ταράτσα, πρόσθεσαν και μια φωτεινή επιγραφή σαν να είναι ψησταριά. Ακόμα, τα Γιάννινα με τις σπουδαίες εκκλησίες και τα βυζαντινά μοναστήρια, κοσμεί τώρα κι ένας… υπέρλαμπρος ναός προκάτ από γυψοσανίδες, που για ευνόητους λόγους στήθηκε άρπα κόλλα και με πολλά παγκάρια.
Κατάθλιψη προκαλούν επίσης το επίπεδο της τηλεόρασής μας, των τραγουδιών μας (κάποτε τραγουδούσαμε μεγάλους συνθέτες και ποιητές), το πώς χτίζουμε, επιπλώνουμε και διακοσμούμε τα σπίτια μας (παλιά, ακόμα και τα φτωχόσπιτα ήταν γεμάτα χειροποίητα κομψοτεχνήματα).
Εικόνα ακραίας παρακμής, διόλου άσχετης με τα δεινά που βιώνουμε και την πολύπλευρη κρίση που ταλανίζει τη χώρα. Όταν εμπιστεύεσαι την τύχη σου σε Ταμτάκους…
Να τη χαιρόμαστε και να την καμαρώνουμε την καρακιτσάτη αισθητική μας, την παιδεία μας, τον θαυμαστό νέο ελληναράδικο πολιτισμό μας. Το νου μας μην έρθουν οι ξένοι και μας τον αλλοιώσουν!
