Του ΘΩΜΑ ΝΟΥΣΙΑ
Καταδικάζουν τη δικτατορία του Παπαδόπουλου, αλλά οι πράξεις τους φωνάζουν: «Χούντα, ζεις, εσύ μας οδηγείς!».
Θα μας γεμίσουν πομφόλυγες πάλι μεθαύριο, επέτειο της 21ης Απριλίου. Μηνύματα-κλισέ της πολιτικής ηγεσίας, copy paste των περσινών και των προπέρσινων, η επιτομή του στόμφου και της κοινοτοπίας. Με κατακλείδα: «Ποτέ ξανά!».
Είναι οι ίδιοι που αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τον φασισμό, αλλά χειροκροτούν φασίστες και Ναζίδια μέσα στον ναό της Δημοκρατίας. Κι αντί να πέσουν κεφάλια και να ζητήσουν ταπεινά συγγνώμη, ζητούν και τα ρέστα.
Μιλάνε με αποτροπιασμό για τους Παπαδόπουλους και τους Παττακούς, αλλά υπουργοποιούν τα ορφανά τους: Βορίδης στη Δημόσια Διοίκηση, Γεωργιάδης στην Ανάπτυξη, Πλεύρης στην Υγεία. Και όχι μόνο.
Κατακεραυνώνουν τη χούντα, που με προληπτική λογοκρισία και φυλακίσεις δημοσιογράφων κρατούσε φιμωμένο τον Τύπο. Οι ίδιοι που φιμώνουν τα Μέσα Ενημέρωσης μπουκώνοντάς τα με δημόσιο χρήμα. Που κυνηγούν να κλείσουν φυλακή όσους δημοσιογράφους επιμένουν να κάνουν ρεπορτάζ.
Δέσμια των συνταγματαρχών η Δικαιοσύνη μετά το πραξικόπημα του ’67, απανωτά τα δικαστικά πραξικοπήματα στη σημερινή δημοκρατική Ελλάδα. Κουκουλώνονται συστηματικά όλα τα οικονομικά σκάνδαλα εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που έφτασαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Βγαίνουν λάδι χωρίς καν να κληθούν να δώσουν εξηγήσεις όλοι οι εμπλεκόμενοι. Αντ’ αυτών, διώκονται οι εισαγγελείς που αναζητούν τους υπεύθυνους.
Στο τυραννικό καθεστώς δεν ήταν όλοι ίσοι απέναντι στον νόμο. Στη Δημοκρατία α λα νεοελληνικά είμαστε όλοι ίσοι. Με τους πολιτικούς να είναι… πιο ίσοι, αφού έχουν εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο και την ατιμωρησία τους: νόμοι περί (μη) ευθύνης υπουργών, παραγραφές αδικημάτων, ασυλίες.
Θυμούνται με φρίκη τον Ιωαννίδη και τους άλλους εθνικοπαράφρονες υπαίτιους της κυπριακής τραγωδίας. Αλλά αγκαλιάζουν τους σύγχρονους παρανοϊκούς υπερπατριώτες, τους χαϊδεύουν τα αφτιά και κατεβαίνουν μαζί τους σε συλλαλητήρια με περικεφαλαίες και Βουκεφάλες. Για τα ψηφαλάκια τους βέβαια.
Έβγαζε λόγο ο Παπαδόπουλος στην Ακαδημία Αθηνών και ξεσπούσαν σε χειροκροτήματα οι «αθάνατοι». Στα χνάρια τους και οι σημερινοί άνθρωποι του πνεύματος. Παρακολουθούν απαθείς τα σημεία και τέρατα, ή γλείφουν την εξουσία μπας και τους πετάξει κανένα κόκκαλο. Μετρημένες στα δάχτυλα οι φωτεινές εξαιρέσεις.
Το 1967-74 το ψάρι βρωμούσε από το κεφάλι. Ο «πτωχός πλην τίμιος» δικτάτορας κατοικούσε δωρεάν στη βίλα-παλάτι του Ωνάση, ενώ Απριλιανοί γαμπροί και κουμπάροι έκαναν πάρτι με απευθείας αναθέσεις σε έργα-χρυσωρυχεία. Να απαριθμήσουμε ανάλογες περιπτώσεις διαπλοκής και ρεμούλας στη σημερινή Ελλάδα; Θα χάσουμε τον λογαριασμό. Ατέλειωτη η λίστα.
Και ο «σοφός λαός»; Τι έκανε στη χούντα το 99%; Την πάπια φυσικά. Οι «φιλήσυχοι» κυρ-Παντελήδες, η μάζα με το άι κιου ραδικιού και τη μνήμη χρυσόψαρου, τα έβρισκαν όλα τέλεια, αφού έτσι τους έλεγαν τα παπαγαλάκια του ΕΙΡΤ και της ΥΕΝΕΔ, οι Γεωργαλάδες και οι λογοκριμένες εφημερίδες. Τώρα, μετά από μισό αιώνα δημοκρατίας, άλλαξε κάτι; Έλειψαν μήπως τα παπαγαλάκια, η προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση; Ή απέκτησε μνήμη και κρίση η μάζα;
Μετά το ’74 δεν έχουμε χούντα, κι ας λένε οι ανιστόρητοι φανατικοί της εκάστοτε αντιπολίτευσης. Έχουμε Δημοκρατία. Μια Δημοκρατία εκ γενετής ανάπηρη, που υπολειτουργεί και αφήνει ασύδοτα τα οργανωμένα συμφέροντα (πολιτικά, οικονομικά, μιντιακά) να δρουν σαν χούντες, σαν μαφίες. Ας είμαστε καλά όλοι εμείς που το φροντίζουμε με την ψήφο μας.
