Του Θωμά Νούσια
Βγάζει σέλφι κραυγάζοντας κατάρες για καρκίνους και ψόφους, ζητά κρεμάλες και αποκεφαλισμούς και απειλεί λιντσαρίσματα. Δεν διψάει για δικαιοσύνη αλλά για αίμα. Και για φιγούρα. Δεν είναι λαός, είναι όχλος.
Δηλώνει συγκλονισμένος από την τραγωδία της Πάτρας. Αλλά σφυρίζει αδιάφορα γι’ αυτόν που δολοφόνησε εν ψυχρώ το νέο ζευγάρι και τα δύο αγγελούδια τους. Γιατί αυτά τα θύματα ήταν Αλβανοί, ο φονιάς Ελληναράς και τα κανάλια το πέρασαν στο ντούκου. Ραγίζει η καρδιά του για το δράμα των Ουκρανών προσφύγων. Αλλά ζητάει να πνίγουμε στο Αιγαίο τους Σύριους και τους Αφγανούς με τα μωρά στην αγκαλιά.
Διόλου τυχαίο. Όλα είναι ζήτημα παιδείας, αγωγής. Όχι γνώσεων και πτυχίων. Πώς θα την αποκτήσει; Καταναλώνοντας με βουλιμία κάθε τηλεοπτικό και διαδικτυακό σκουπίδι; Με ενημέρωση και ψυχαγωγία από αδίστακτους τυχοδιώκτες κερδοσκόπους; Το μοναδικό βιβλίο που έπιασε κάποτε στα χέρια του είναι το βιβλίο εσόδων-εξόδων της Εφορείας!
Μέρα-νύχτα με ένα κινητό στο χέρι, ανεβάζει gifs αρκουδάκια που χορεύουν, κόκκινες καρδούλες, σημαιούλες σαν καλός πατριώτης και εικονίτσες σαν καλός χριστιανός. Μαζί με βρισιές και νέες κατάρες για καρκίνους και ψόφους σε όποιον έχει το θράσος να μην είναι με την ομάδα ή το κόμμα του.
Ψηφίζει και ξαναψηφίζει τους λήσταρχους που λεηλάτησαν και χρεοκόπησαν τη χώρα του, ρήμαξαν τη ζωή του και συνεχίζουν απτόητοι το πλιάτσικο. Κι απορεί τι φταίει κι έρχονται απανωτές οι συμφορές. Έχει ένα σπάνιο βίτσιο: μόλις δει έναν τενεκέ ξεγάνωτο και μεγάλο λαμόγιο, τρέχει αμέσως να τον αποθεώσει και να του εμπιστευτεί την τύχη του. Αν φασιστοφέρνει κιόλας, το καλύτερό του!
Στην περιοχή του, επιβραβεύει όσους τον χτυπάνε στην πλάτη, του νομιμοποιούν τα αυθαίρετα, του χαρίζουν τα πρόστιμα όταν καταστρέφει το περιβάλλον και φιμώνουν τα Μέσα Ενημέρωσης μπουκώνοντάς τα με χιλιάρικα. Κι αναρωτιέται γιατί κατάντησε κόλαση η ζωή στην πόλη του, στη γειτονιά του.
Όλα δείχνουν ότι δεν ανήκει πια σε μια μικρή μειοψηφία. Το κακό παίρνει διαστάσεις πανδημίας, αφού κανένας δεν ενδιαφέρεται να διαμορφώσει προσωπικότητες με παιδεία και ανεπτυγμένη κρίση, υπεύθυνους ενεργούς πολίτες. Πολιτεία, σχολείο και οικογένεια, περί άλλα μεριμνούν και τυρβάζουν. Διαφωνείτε;
