Πριν γίνει πεζόδρομος και γεμίσει τσιπουράδικα, η οδός Στρατηγού Καλλάρη ήταν ένας από τους πιο εμπορικούς και γεμάτους κίνηση δρόμους της πόλης. Κυκλοφορούσαν ποδήλατα, καρότσια, κάρα, άλογα και γαϊδουράκια, κάπου κάπου και κανένα αυτοκίνητο. Φωτογραφία του 1967 από το αρχείο του Βασίλη Χολέβα.
Να θυμηθούμε κάποια από τα μαγαζιά; Στη γωνία, στο Κουρμανιό, ο Γελέκης: Σε μια τρύπα 3 επί 1, ολόκληρο πολυκατάστημα. Από φιάλες πετρογκάζ και τάπες για μπουκάλια μέχρι εφημερίδες με το κιλό, παλιά περιοδικά και… βδέλλες για να πέφτει η πίεση! Ακόμα, λευκοσιδηρουργείο Νικήτα Κορέλη, οδοντιατρείο Απόστολου Τσιόδουλου (στο επάνω πάτωμα, με είσοδο από την Αβέρωφ), κατεψυγμένα «Φτωχομάνα», ποδηλατάδικο Κυριαζή, ραφείο Ρίζου- Μαϊδάτση, γαλακτοκομικά Μάτσα, ξηροί καρποί Μάτσα, παντοπωλεία Βρακότα και Τσίτου.
Επίσης, φαρμακείο Ιωαννίδη, κρεοπωλεία Κασκανάκου, Κατσουλίδη και Ρήτα, βιβλιοπωλείο Χόβολου, μανάβικα Δερέκα, Κανερνή, Γκόλια και Πετρόχειλου, υφάσματα Πλαστήρα και Βαρλαμίτη, έτοιμα ενδύματα Ντέτσικα και Ντούλια, βελέντζες Κισκίνη, κουρείο Κασίδη, εμπόριο μετάλλων Αλιγιάννη, στρατιωτικά είδη Τσιμούρτου, τζάμια-κορνίζες Νικολάου, λάδια και ελιές Ντάρα, καφενείο Μπλέτσα, ανταλλακτικά Κωτσίνα.
Στην πάροδο, την οδό Φιλίτη, ήταν το ποδηλατάδικο Γιώργου Στεφάνου, ο υδραυλικός και σομπάς Μπάμπης Ευθυμιάδης και το ραφείο Μαργιόλα.
