Φαρισαίοι

Αν θέλεις να βοηθήσεις πραγματικά κάποιον, δεν του χαρίζεις ψάρια αλλά τον μαθαίνεις να ψαρεύει. Αν θέλεις να στηρίξεις τα ΜΜΕ, δεν μοιράζεις εκατομμύρια αλλά δημιουργείς το θεσμικό πλαίσιο που αποθαρρύνει λαμόγια και άσχετους και δίνει κίνητρα στους υπεύθυνους επαγγελματίες της ενημέρωσης.

Πολύ περισσότερο, δεν χαρίζεις τα λεφτά των πολιτών σε ανύπαρκτα ΜΜΕ και σε όσα σε αποκαλούν Μωυσή, Τσόρτσιλ και Αλέν Ντελόν. Ούτε αρνείσαι να δώσεις λογαριασμό, λες και σκορπάς τις λίρες του παππού σου.

Αν είσαι ιδιοκτήτης ΜΜΕ ή δημοσιογράφος και δεν έχεις τη μύγα, δεν μυγιάζεσαι, δεν αντιδράς με υποκριτικές τσιρίδες στις καταγγελίες για το ξέφρενο πάρτι στην υγεία των κορόιδων. Απαντάς έμπρακτα, με τη δουλειά σου, προσφέροντας έντιμη, ποιοτική, πλουραλιστική ενημέρωση. Απ’ τα ρούχα σου σε βγάζει η διαφθορά και όχι η καταδίκη της. Δεν διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου για τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας, όταν την ίδια μέρα έχεις κάνει γαργάρα την αποκάλυψη–βόμβα μεγατόνων για Νοβάρτις και Ράικου.

Κι εσύ ο πολίτης, δεν κλαίγεσαι για την κατάντια των ΜΜΕ, όταν την ίδια στιγμή κάνεις ό,τι μπορείς για να τη συντηρήσεις και να την επιτείνεις. Κάθε λαός έχει τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς που του αξίζουν. Τα πρώτα τα ψηφίζει κάθε μέρα (τηλεθέαση, επισκεψιμότητα, κυκλοφορίες), τους δεύτερους στην κάλπη. Αν ο Έλληνας ήθελε σοβαρά μέσα ενημέρωσης και έντιμες και ικανές κυβερνήσεις, θα τα είχε αμφότερα, στο χέρι του είναι. Ο φαρισαϊσμός δεν οδηγεί πουθενά. Διαφωνείτε;                                                                                                                     Θωμάς Νούσιας