Καρναβάλι στο σχολειό μας, την Καπλάνειο, πριν εξήντα χρόνια. Χάρτινο καπέλο και κουμπούρα από το καρότσι τού πλανόδιου μικροπωλητή Στεφανάκη, μουστάκι ζωγραφισμένο με κάρβουνο και έτοιμος σερίφης ο συμμαθητής μου ο Τάσος! Ο άλλος, ο υποφαινόμενος, είχε άδεια και κυκλοφορούσε με πολιτικά.
Δεν με ενθουσίαζαν τα μασκαρέματα. Άσε που ήμουν και παιδί του κατηχητικού, όπου πειρατής και Κοκκινοσκουφίτσα ίσον… ειδωλολατρεία και σατανισμός!
Εννοείται πως τα κυριακάτικα που φοράω είναι μεταποιημένα παλιά ρούχα του πατέρα. Το καινούργιο ύφασμα ήταν πολυτέλεια στο μακρινό 1964, ενώ τα φτηνιάρικα ετοιματζίδικα δεν τα καταδέχονταν ούτε οι φτωχοί.
