Πριν 54 χρόνια. Σχολική εκδρομή. Οι άλλοι τρεις φοιτούσαν για πρώτη φορά στην Δ’ Γυμνασίου, εγώ για δεύτερη. Την προηγούμενη χρονιά είχα μείνει στην ίδια τάξη. Κατευθείαν στην ίδια από μαθηματικά και φυσική. Μπαμ και κάτω! Μετεξεταστέος δεν έμεινα ποτέ. Ή να μένεις ή να μη μένεις. Μισές δουλειές θα κάνουμε;
Στέργιος, Θωμάς, Αποστόλης, Νίκος. Απουσιάζει ο Ορέστης. Όλοι κάνουν κοπάνα από μαθήματα, αυτός έκανε από εκδρομές.
Περίεργη παρέα. Οι νορμάλ συμμαθητές μας ασχολούνταν με τις μεταγραφές Αργεντινών στον ΠΑΣ Γιάννινα, εμείς με το πότε θα πέσει η χούντα. Μοιραζόμασταν τα νέα που ακούγαμε στους ραδιοσταθμούς Ντόιτσε Βέλε και Λονδίνου και ανέκδοτα για τον Παττακό. Χαμηλόφωνα γιατί και οι τοίχοι είχαν αφτιά.
Οι καθηγητές μάς πήγαιναν στοιχισμένους κατά τριάδες να δούμε ταινίες «εθνικού και ηθικοπλαστικού περιεχομένου». Στο «ΟΧΙ» του Τζέιμς Πάρις καθόμουν με τον Στέργιο στην πρώτη σειρά του «Τιτάνια». Λέγαμε πόσο υπερβολικό είναι το παίξιμο του Πρέκα και πόσο όμορφο κορίτσι η Κρούσκα και οι από πίσω μάς φώναζαν να βγάλουμε τον σκασμό. Είχαν αγωνία μη πέσουν ο Πρέκας και η Κρούσκα στα χέρια των Γερμανών.
