Του Θωμά Νούσια
Τη χούντα δεν την έριξε το Πολυτεχνείο. Τι ήταν αυτό που πέτυχε ο ξεσηκωμός των εικοσάρηδων του ‘73; Γιατί λύσσαξαν να τον αμαυρώσουν τα κάθε λογής φασιστοειδή;
Το Πολυτεχνείο ξέπλυνε την ντροπή ενός ολόκληρου λαού που εφτά χρόνια ανέχτηκε αδιαμαρτύρητα τον εξευτελισμό. Ενός λαού ραγιά που -με ελάχιστες εξαιρέσεις- έσκυψε το κεφάλι. Όχι μόνο δεν αντιστάθηκε αλλά και χειροκρότησε.
Την ιστορία τη γράφουν οι εξαιρέσεις. Οι λίγοι πάνε τον κόσμο μπροστά. Αυτοί προηγούνται και η μάζα ακολουθεί. Οι εικοσάρηδες του ’73 ήταν οι μπροστάρηδες.
Το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» είναι και σημερινό. Πιο σημερινό δεν γίνεται!
ΨΩΜΙ; Μισθοί-χαρτζιλίκι, εργασιακός μεσαίωνας, συντάξεις πείνας, ληστρικές ανατιμήσεις, φτώχεια, εξαθλίωση.
ΠΑΙΔΕΙΑ; Σκόπιμα υποβαθμισμένη και υπό διωγμό η δημόσια, εμπόριο πτυχίων η ιδιωτική των κερδοσκόπων.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και δημοκρατία; Στις δημοκρατίες κουμάντο κάνει ο λαός με τους εκλεγμένους εκπρόσωπους του. Όχι οι Αλ Καπόνε και οι πολυεθνικές, που εξαγοράζουν πολιτικούς και ΜΜΕ και αποφασίζουν πριν από μας για μας. Αυτά γίνονται στις μπανανίες.
Μισό αιώνα μετά την πτώση της δικτατορίας, η δημοκρατία βρίσκεται και πάλι στο απόσπασμα. Στρατιωτικό πραξικόπημα τότε, κοινοβουλευτικά, συνταγματικά και δικαστικά πραξικοπήματα σήμερα. Χούντα των συνταγματαρχών την επταετία 1967-1974, χούντες και μαφίες πολιτικές, μιντιακές, οικονομικές και όχι μόνο το 2024. Πολίτευμα: Προεδρευομένη Ληστοκρατία.
Στον γύψο οι εξουσίες-πυλώνες της Δημοκρατίας τότε, στον γύψο και τώρα. Από το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» στο «έτσι γουστάρω και σε όποιον αρέσει». Από την ψευτοβουλή του Παπαδόπουλου στη Βουλή-θεραπαινίδα του πρωθυπουργού.
Από τους βασιλικούς επιτρόπους των έκτακτων στρατοδικείων στους εισαγγελείς που «κλώθουν» και κουκουλώνουν. Από τη λογοκρισία, τους Γεωργαλάδες και την χουντική προπαγάνδα της ΥΕΝΕΔ, στους «πετσωμένους» που κάνουν τη νύχτα, μέρα.
Ο «πτωχός πλην τίμιος» δικτάτορας που ζούσε σαν Κροίσος στη βίλα Ωνάση, οι απευθείας αναθέσεις σε Παττακογαμπρούς και τα χρυσοφόρα «Τάματα του Έθνους» έδωσαν τη θέση τους στις ληστοσυμμορίες των Ζίμενς, των Νοβάρτις, των απευθείας αναθέσεων, των ανατιμήσεων-φωτιά.
Με τανκς επέβαλαν το ’67 τη χούντα τους μια χούφτα καραβανάδες, με τα εξαγορασμένα μίντια σήμερα τις δικές τους χούντες μια χούφτα «νταβατζήδες».
Η αποθέωση του «κιτς» με την αισθητική των άξεστων χουνταίων τότε, η απόλυτη παρακμή με ψυχαγωγικά και ενημερωτικά σκουπίδια τώρα.
Και ο Έλληνας τι κάνει; Ό,τι έκανε και στη δικτατορία του Παπαδόπουλου: Την πάπια. Σκύβει το κεφάλι στους δυνάστες του. Σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω! Στηρίζει με την ψήφο του και τη σιωπή του το πλιάτσικο στη χώρα του και τη ζωή του. Επιλέγει λαμόγια, τενεκέδες, σούργελα και περιμένει να τον σώσουν.
Μόνη ελπίδα, ένα νέο Πολυτεχνείο. Ένας ξεσηκωμός που θα μας βγάλει από το τέλμα. Χωρίς καταλήψεις, ντουντούκες και πανό αυτή τη φορά. Είναι περιττά. Οι σημερινοί εικοσάρηδες διαθέτουν σύγχρονα όπλα όπως η ψηφιακή τεχνολογία. Πάνω απ’ όλα, όμως, διαθέτουν το μεγάλο προνόμιο της ηλικίας τους: Μπορούν ακόμα να «τα παίρνουν στο κρανίο» και να επαναστατούν!
Στη φωτογραφία ο Μανόλης Γλέζος, η γενιά της Εθνικής Αντίστασης, τιμά το Πολυτεχνείο.
