Η γενιά μου μεγάλωσε τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 με έναν μπαμπούλα: «Οι Μπολσεβίκοι θα έρθουν να μας σφάξουν με τα κονσερβοκούτια και να μας πάρουν τα σπίτια!». Ο περίφημος «από βορρά κίνδυνος».
Το ακούγαμε από επίσημα χείλη, το διαβάζαμε στις εφημερίδες, το εμπεδώναμε σε ραδιοφωνικά σίριαλ της εποχής όπως «Στον ιστό της αράχνης». Το βροντοφώναζαν ακόμα και ιεροκήρυκες στο κυριακάτικο κήρυγμα από τον άμβωνα. Άνθρωποι του Θεού οι «εθνικόφρονες», στο πυρ το εξώτερο τα μιάσματα!
Η μετεμφυλιακή αντισοβιετική και αντικομμουνιστική προπαγάνδα και τρομοκρατία εντάθηκε μετά τις εκλογές του 1958. Τότε που η αριστερά αναδείχθηκε δεύτερη δύναμη και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Ο κίνδυνος να χάσει η δεξιά την κουτάλα ήταν πλέον ορατός και έπρεπε πάση θυσία να αποτραπεί. Πώς; Με τον σοβιετικό μπαμπούλα! Αλλά και με εκλογές βίας και νοθείας, φακέλωμα, φυλακές, εξορίες, διώξεις, δηλώσεις μετανοίας, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Κράτος, παρακράτος, Παλάτι, Αμερικάνοι, επί το έργον.
Με τους αριστερούς στο περιθώριο, όλες οι μεγάλες δουλειές με το δημόσιο ήταν αποκλειστικό προνόμιο των «εθνικοφρόνων» που θησαύριζαν. Η μεταπολεμική ανοικοδόμηση της χώρας και η διαχείριση της αμερικάνικης οικονομικής βοήθειας αποδείχθηκαν ανεξάντλητο χρυσωρυχείο και στο πάρτι δεν είχαν θέση οι «συμμορίτες».
Πολλές οι δεκαετίες που πέρασαν από τότε και κοσμογονικές οι αλλαγές, κάποιοι ωστόσο παραμένουν κολλημένοι σε πρακτικές του 1950. Βλέποντας την κυβέρνηση Μητσοτάκη να καταρρέει κάτω από το βάρος των σκανδάλων, της λεηλασίας της χώρας και της εξαθλίωσης του λαού, και την κουτάλα να κινδυνεύει να χαθεί, η σάπια πολιτική, οικονομική και μιντιακή ελίτ δεν διστάζει να ξεθάψει μετεμφυλιακούς μπαμπούλες-βρυκόλακες. Η Ρωσία του Πούτιν στη θέση των Μπολσεβίκων της Σοβιετικής Ένωσης, οι υβριδικές ρωσικές επιθέσεις στη θέση του από βορρά κινδύνου, οι «αναρχοάπλυτοι» στη θέση των «εαμοβούλγαρων».
Το πακέτο περιλαμβάνει ακόμα εκλογές με ψηφοφόρους παραπληροφορημένους από εξαγορασμένα ΜΜΕ και εταιρείες δημοσκοπήσεων, πολιτικούς και δημοσιογράφους που παρακολουθούνται και εκβιάζονται, βόλεμα χιλιάδων «ημετέρων» στο δημόσιο από τα παραθυράκια που άνοιξαν στον νόμο Πεπονή, δωράκια δισεκατομμυρίων σε ολιγάρχες, άλωση της Δικαιοσύνης, συνταγματικά πραξικοπήματα. Μόνο τις σφαγές με τα κονσερβοκούτια δεν θυμήθηκαν ακόμα στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να μη χάσουν την εξουσία και το πλιάτσικο. Πού θα πάει, θα τις ξεθάψουν κι αυτές.
