Του Θωμά Νούσια
Στη μία φωτογραφία τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους με Φραπέδες και Χασάπηδες. Στην υγεία των κορόιδων.
Στην άλλη βλέπουν ποδόσφαιρο στο σπίτι του αδερφού Φραπέ και κουμπάρου των Μητσοτάκηδων. Τον οποίο… ούτε που τον έχουν ακουστά!
Κι ο κυρ-Παντελής;
Τι λέει για όλα αυτά ο ατσίδας ο Ελληναράς που πιάνει πουλιά στον αέρα; Που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του;
Ο ατσίδας είναι έτοιμος να χαρίσει στη Φραπεδοπαρέα και τρίτη τετραετία. Θα της αναθέσει το… χτύπημα της διαφθοράς.
Τι τον κάνει έξαλλο; Ο… Τσίπρας και η Καρυστιανού! Τους βλέπει και του γυρίζει το μάτι.
Γιατί;
1. Γιατί ο θηριώδης μηχανισμός προπαγάνδας του Μαξίμου κάνει καλή δουλειά.
2. Γιατί ο ραγιάς μισεί όποιον δεν σκύβει το κεφάλι.
Βλέπει το Μαξίμου στις δικές του μυστικές δημοσκοπήσεις τα κόμματα Τσίπρα και Καρυστιανού να καλπάζουν πριν καν γίνουν, δίνει γραμμή σε ΜΜΕ-ΑΡΔάκια-τρολάκια-πληρωμένους δολοφόνους χαρακτήρων, αρχίζει ο πόλεμος λάσπης, «τσιμπάει» αμέσως ο κυρ-Παντελής με το πολύ μυαλό. Παπαγαλίζει ό,τι του λένε και νομίζει πως λέει τη γνώμη του.
Τον αφήνουν παγερά αδιάφορο οι οπεκεπέδες, οι ανατιμήσεις-φωτιά, τα διαλυμένα νοσοκομεία, τα Τέμπη, οι υποκλοπές, το φαγοπότι δισεκατομμυρίων, τα κουκουλώματα.
Παρακολουθεί απαθής σαν λοβοτομημένος τους νταβατζήδες να τον καταληστεύουν σε τρόφιμα, ρεύμα, καύσιμα, διόδια, τράπεζες, υγεία. Τους λέει κι «ευχαριστώ».
Ο Τσίπρας κι η Καρυστιανού φταίνε για όλα!
Γιατί δεν κάθονται στα αβγά τους αυτοί οι δυο;
Γιατί επιμένουν ντε και καλά να αποκτήσουμε ισονομία και κράτος δικαίου;
Γιατί δεν μας αφήνουν να βουλιάζουμε με την ησυχία μας μέχρι το τέλμα να μας καταπιεί;
Με ποιο δικαίωμα ζητούν την ψήφο μας χωρίς να είναι βουτηγμένοι μέχρι τον λαιμό στα βοθρολύματα σαν τους άλλους;
Ο Έλληνας ψηφίζει και ξαναψηφίζει τενεκέδες και λαμόγια.
«Άριστους» που απ’ όπου και να τους πιάσεις λερώνεσαι.
Που θα τους πήγαινε τσιγάρα στη «στενή» αν δεν είχαν εξασφαλίσει με νόμους την ατιμωρησία τους.
Επιβραβεύει τους λήσταρχους με τις γραβάτες και τα σινιέ κουστούμια που κάνουν πλιάτσικο στη χώρα του, στη ζωή του, στο αύριο των παιδιών του.
Αλλά βράζει από οργή σαν δει έναν άξιο και καθαρό. Τον πολεμάει με λύσσα. Με μανία.
Ακούει τα παπαγαλάκια, διαβάζει με θαυμασμό και τους «έγκυρους» αρθρογράφους. Αυτούς που κατακεραυνώνουν τους… κατσαπλιάδες τους αριστερούς αλλά κάνουν γαργάρα τα κακουργήματα των δικών τους.
Βλέπει και τους αριστερούς με τα αριστερόμετρα να ξερνούν χολή. Για τον Μητσοτάκη δουλεύουν κι αυτοί. Ο Τσίπρας, λένε, δεν είναι αρκετά αριστερός και αρκετά επαναστάτης για τα γούστα τους. Δεν είναι, ας πούμε, σαν τον… Τσε Γκεβάρα απ’ το Μαϊάμι που διάλεξαν για διάδοχό του.
Οι αμαρτίες συγχωρούνται, τα εγκλήματα παραγράφονται αλλά οι ανοησίες πληρώνονται ακριβά. Η λαίλαπα Κασσελάκη άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και άφησε την Αριστερά συρρικνωμένη, απαξιωμένη, αλληλοσπαρασσόμενη.
Τη διέσυραν και τη διέλυσαν με την επιλογή τους και ζητάνε και τα ρέστα. Χρειάστηκαν έναν ολόκληρο χρόνο για να ξυπνήσουν, να πάρουν χαμπάρι αυτά που έκαναν μπαμ από μακριά και να κάνουν αυτό που όφειλαν να κάνουν από την πρώτη στιγμή. Τέτοια αντανακλαστικά!
Και μετά απορούν γιατί θριαμβεύει ο Μητσοτάκης.
Ο Κων. Καραμανλής έλεγε εμπιστευτικά στους φίλους του:
«Μην είστε αριστερόφοβοι. Οι αριστεροί είναι έντιμοι. Δεν απλώνουν ποτέ χέρι στο δημόσιο χρήμα».
Η Πρώτη Φορά Αριστερά ήταν η μοναδική κυβέρνηση που δεν βούτηξε το δάχτυλο στο μέλι.
Που οι εχθροί της δεν κατάφεραν να της βρουν ούτε μια τόση δα ατασθαλία.
Παρέλαβε τη χώρα με μνημόνια, με πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις και στο παρά ένα νέας χρεοκοπίας.
Με άδεια ταμεία, με παιδάκια που λιποθυμούσαν στο σχολειό από την ασιτία, με πεινασμένους που έψαχναν στα σκουπίδια για να φάνε.
Και μέσα σε 4,5 χρόνια πέτυχε πολλά και σπουδαία για τη χώρα και τον λαό.
Τι κάνουν τώρα τα στελέχη της; Αντί να προβάλλουν το ηθικό πλεονέκτημα και τις επιτυχίες τους, βγαίνουν και πετούν λάσπη στους… εαυτούς τους. Αναπαράγουν τα τερατώδη ψέματα των αντιπάλων τους.
Μωραίνει Κύριος ους βούλεται απολέσαι.
Δεν θέλουν την Αριστερά που μάχεται και ματώνει, που πέφτει και ξανασηκώνεται, που κάνει λάθη αλλά ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ. Προτιμούν την Αριστερά-λέσχη πολιτικού προβληματισμού. Την ΑΧΡΗΣΤΗ αριστερά που κάθεται ήσυχα στη γωνιά της, δεν ενοχλεί κανέναν, δεν την ενοχλεί κανένας.
Ατέλειωτες βυζαντινολογίες περί του φύλου των αγγέλων και περί όνου σκιάς. Ομηρικοί καβγάδες για το ποιος είναι πιο αριστερός. Αποτέλεσμα: Οργιάζουν ασύδοτες οι μαφίες, οι χούντες, οι ληστοσυμμορίες.
Ο κυρ-Παντελής είναι ο Γιάννης, η Μαρία, ο Θωμάς. Ο εργάτης, ο γιατρός, ο δάσκαλος, ο συνταξιούχος.
Όπου να ‘ναι θα σκάσει μύτη και στα σχόλια τούτης της ανάρτησης. Με το ζωνάρι του λυμένο για καβγά, καθώς στην περιγραφή αναγνώρισε τον εαυτό του.
Με τα φέικ νιους, τις ψεκασμένες θεωρίες, τις ψευτομαγκιές του.
Θα απαγγείλει το ποιηματάκι-παραμυθάκι για ΟΧΙ που έγιναν ΝΑΙ, για κομμένες συντάξεις, για πουλημένες Μακεδονίες.
Τον Τσίπρα τον θέλουν παραιτημένο κι ακίνδυνο, την Καρυστιανού να κλαίει τη νεκρή κόρη της με σταυρωμένα τα χέρια. Χωρίς να κάνει κάτι για να μη θρηνήσουν κι άλλες μανάδες, για να μη μένουν ατιμώρητοι οι φονιάδες, για να γίνει ευνομούμενη χώρα η Μπανανία.
Από αυτούς τους δυο κινδυνεύει να χάσει την κουτάλα η συμμορία, αυτούς πολεμάει. Κι ο έρμος ο κυρ-Παντελής παίρνει το μέρος της συμμορίας. Όπως πάντα.
Για να γίνει μια απάτη, χρειάζονται δύο: ο απατεώνας και το κορόιδο. Με έναν δεν γίνεται.
Για να βουλιάξει μια χώρα και ένας λαός στη σαπίλα και την παρακμή, είναι απαραίτητοι οι χρήσιμοι ηλίθιοι. Οι κυρ-Παντελήδες. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς το δικό τους «οκέι».
Καληνύχτα, κυρ-Παντελή.
Αυτή η Μπανανία δεν θ’ αλλάξει ποτέ.
Χάρη σε σένα.
