Του Θωμά Νούσια
Μου πουλάνε πατριωτισμό με συλλαλητήρια, περικεφαλαίες και Βουκεφάλες, ενθουσιάζομαι και τους ψηφίζω. Τους πιάνουν στα πράσα με σακούλες και βαλίτσες, πέφτω απ’ τα σύννεφα. Είμαι ο Ελληναράς.
Στη δουλειά μου δεν θα τους έπαιρνα ούτε για κλητήρες. Αλλά τους εμπιστεύομαι την τύχη μου, την τύχη των παιδιών μου και της χώρας μου.
Τους βλέπω να κουκουλώνουν σκάνδαλα, να στηρίζουν τη σαπίλα, να θεσπίζουν με νόμους την ατιμωρησία. Αλλά το μυαλό μου δεν πάει στο πονηρό.
Είσαι λαμόγιο; Φασίστας; Τενεκές ξεγάνωτος; Τρέχω να σε χειροκροτήσω και να σε εκλέξω. Είσαι ικανός; Δεν βάζεις το δάχτυλο στο μέλι; Σε κοιτάω καχύποπτα και σε απορρίπτω.
Κλέβει ο ανήλικος 20 ευρώ βενζίνη, του φυτεύουν μια σφαίρα στο κεφάλι, λέω «καλά του έκαναν». Κλέβει ο άλλος εκατομμύρια δημόσιο χρήμα, τον βγάζουν λάδι, λέω «καλά έκαναν».
Φωνάζει ο κλέφτης των εκατομμυρίων να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Αφήνω τον κλέφτη και κυνηγάω τον νοικοκύρη.
Μου δείχνουν το φεγγάρι, κοιτάω το δάχτυλο. Μου δείχνουν τις μαφίες που με καταληστεύουν, κοιτάω το τσιγάρο του Πολάκη.
Είμαι φτωχός. Και στηρίζω αυτούς που καταργούν τη δωρεάν Υγεία. Αν αρρωστήσω, να ζήσετε να με θυμάστε.
Μου παίρνουν το σπίτι για λίγα χιλιάρικα, αυτοί που χρωστάνε εκατομμύρια και κάνουν τον Κινέζο. Ε, και;
Τους πιάνω με τη γίδα στην πλάτη, μου λένε «δεν είναι αυτό που νομίζεις». Και τους ζητάω συγγνώμη που τους υποπτεύτηκα.
Με κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μου. Και τους λέω «μπράβο!». Με την ψήφο μου στον βουλευτή, δήμαρχο, περιφερειάρχη, με τα «κλικ» στον δημοσιογράφο.
Μου δείχνει ο πορτοφολάς να κοιτάξω αλλού, μου βουτάει το πορτοφόλι. Μου δείχνουν Πισπιρίγκου, κουκουλώνουν Ζίμενς και Νοβάρτις. Με βομβαρδίζουν με παπα-Αντώνηδες, μου γκρεμίζουν το ΕΣΥ.
Χτίζω σε ρέματα και καμένα δάση. Λαδώνοντας υπαλλήλους, εκλέγοντας Μαυρογιαλούρους. Πνίγομαι και ξεσπιτώνομαι με την πρώτη βροχούλα, φταίει η κλιματική αλλαγή.
Πατριώτης με μεγάλες σημαίες και ταρατατζούμ. Λατρεύω την πατρίδα μου. Με την ψήφο μου δίνω το οκέι να τη λεηλατούν εγκληματικές οργανώσεις, μαφίες, ληστοσυμμορίες, χούντες.
Χριστιανός με μεγάλους σταυρούς, εικόνες που δακρύζουν, παγκάρια που γεμίζουν. Αλλά να πνίγουμε στο Αιγαίο τους πρόσφυγες με τα μωρά στην αγκαλιά.
Πρωταθλητές Ευρώπης σε θανάτους από covid, ανατιμήσεις, διαφθορά, αναξιόπιστα ΜΜΕ, πληθωρισμό, ελλείμματα, δημόσιο χρέος; Πάμε για νέο φούντο; Ναι, αλλά θα έχω την άδεια οδήγησης στο κινητό!
Σαπίλα σε Κυβέρνηση, Βουλή, Δικαιοσύνη, ΜΜΕ, Αυτοδιοίκηση, Αστυνομία, Εκκλησία; Υποκλοπές και κράτος-παρακράτος; Τι με νοιάζει εμένα; Για τα δικά μου βάσανα φταίει ο ανάδρομος Ερμής.
Θέλω υγεία και ποιότητα ζωής. Βλέπω αδίστακτους μαφιόζους πολιτικούς, αυτοδιοικητικούς και «επενδυτές» να καταστρέφουν δάση, ποτάμια, παραλίες, να φτιάχνουν πόλεις-τέρατα. Αλλά τι με νοιάζει εμένα;
Κομπάζω για την παιδεία μου και τον πολιτισμό μου. Ασελγούν πάνω στην πόλη μου αυτοδιοικητικοί με αισθητική Ταμτάκου και σφυρίζω αδιάφορα.
Απαγγέλλω με καμάρι: «Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει». Και μπροστά στις σύγχρονες χούντες κάνω την πάπια.
Κάνουν πλιάτσικο στη χώρα μου, τη χρεοκοπούν, με βάζουν σε μνημόνια, μου ρημάζουν τη ζωή. Και τους ξαναφέρνω να με σώσουν.
Κλείνω τα μάτια μου και τα αφτιά μου, βάζω το μυαλό μου στο OFF. Και με σέρνουν από τη μύτη απατεώνες, ψεκασμένοι και ναζί. Είμαι ο Ελληναράς και πιάνω πουλιά στον αέρα.
