Γιατί ο Αλή Πασάς έπνιξε την κυρα-Φροσύνη; Γιατί ήταν Χριστιανή; Γιατί αρνιόταν να γίνει ερωμένη του; Γιατί ήταν ερωμένη του γιού του; Πού σταματάει η αλήθεια και αρχίζει ο θρύλος; Η 28χρονη Γιαννιώτισσα καλλονή Ευφροσύνη Βασιλείου, σύζυγος εύπορου εμπόρου, μητέρα δύο παιδιών και ανιψιά μητροπολίτη, καταδικάστηκε σε θάνατο και την έπνιξαν στη λίμνη μαζί με άλλες 17 γυναίκες σαν σήμερα πριν 222 χρόνια, στις 11 Ιανουαρίου 1801.
Απάντηση στο «γιατί» επιχειρεί να δώσει ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο που δημοσιεύθηκε πριν έναν αιώνα (1924) στην εφημερίδα «Ήπειρος» του Γεωργίου Χατζή Πελλερέν. Το υπογράφει ο Κ. Καζαντζής, που υποστηρίζει ότι η κυρα-Φροσύνη έπεσε θύμα εκδίκησης της απατημένης συζύγου τού ερωμένου της, του Μουχτάρ, γιου του Αλή Πασά. Η Φροσύνη, γράφει ο Καζαντζής, έγινε ερωμένη του Μουχτάρ, παρ’ ό,τι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών, για να απολαμβάνει τα ακριβά δώρα του. Επί πλέον, επιδείκνυε τα δώρα αυτά στη γυναίκα τού Μουχτάρ, περνώντας προκλητικά μπροστά της, για να «τη σκάσει».
Μια μέρα έκανε το ίδιο φορώντας ένα βαρύτιμο δαχτυλίδι που ο Μουχτάρ είχε πάρει από τη γυναίκα του και το είχε δωρίσει στη Φροσύνη. Εκείνη τη φορά η οργή της απατημένης ξεχείλισε. Έτρεξε και τα είπε όλα στον πεθερό της, τον Αλή Πασά, ο οποίος της υποσχέθηκε ότι θα τιμωρήσει παραδειγματικά την πέτρα του σκανδάλου, μη γνωρίζοντας ακόμα για ποια επρόκειτο.
Ο Αλή Πασάς, σύμφωνα με τον Καζαντζή, παρ’ ό,τι αδίστακτος και χωρίς ηθικούς φραγμούς κατά τα άλλα, σεβόταν τον γάμο, δεν έκανε ποτέ σχέσεις με παντρεμένες και ήταν αμείλικτος με τις μοιχαλίδες. Γι’ αυτό όταν του άρεσε κάποια κοπέλα και ήθελε να την πάρει στο χαρέμι του, οι δικοί της έσπευδαν να την παντρέψουν για να την αφήσει ήσυχη.
Ο Καζαντζής γράφει ότι την εκδοχή αυτή ενισχύει το γεγονός ότι η οικογένεια της Φροσύνης, τα παιδιά, ο σύζυγος και ο αδερφός της, ντρέπονταν γι’ αυτήν και μετά τον θάνατό της έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ξεχαστεί ακόμα και το όνομά της.
