Σεπτέμβριος 1977. Πριν μισό αιώνα. Οι κοινοτάρχες της Ηπείρου παρακολουθούν σεμινάριο για την επικείμενη ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η οποία τελικά έγινε την Πρωτοχρονιά του 1981, και δείχνουν προβληματισμένοι. Ο νεαρός δημοσιογράφος που κρατάει σημειώσεις είναι ο υποφαινόμενος. (Το κολλημένο μαλλί με τη χωρίστρα είχε ξαναγυρίσει τότε για λίγο στη μόδα. Μια έξυπνη τηλεοπτική διαφήμιση της «Μπριλ Κριμ» μάς έκανε να κυκλοφορούμε σαν λαδοπόντικες).
Θέμα του σεμιναρίου ήταν οι αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στην ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία. Το πώς, δηλαδή, θα γινόταν ομαλά η προσαρμογή, θα αυξάνονταν τα οφέλη από την ένταξή μας στην ΕΟΚ και θα περιορίζονταν οι αρνητικές συνέπειες.
Το τι έγινε στη συνέχεια το ξέρουμε όλοι. Ήταν στραβό το κλήμα, το ‘φαγε κι ο γάιδαρος. «Πέφτουμε στη θάλασσα. Ή θα μάθουμε κολύμπι ή θα πνιγούμε», έλεγε ο Καραμανλής. Πνιγήκαμε πλατσουρίζοντας με μπρατσάκια στα ρηχά. Βουλιάξαμε στα εκατομμύρια των ΜΟΠ, των πακέτων Ντελόρ, των ΕΣΠΑ και του ΟΠΕΚΕΠΕ. Την ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία να ζήσουμε να τη θυμόμαστε, όπως και τη βιοτεχνία και τη βιομηχανία.
Ας είναι καλά οι πρωθυπουργοί και υπουργοί που «δεν βλέπουν, δεν ακούν και δεν ξέρουν τίποτα», οι Καλοχαιρέτες βουλευτές, οι βλαχοδήμαρχοι, οι κομματάρχες Γκρούεζες, οι «Χασάπηδες» και οι «Φραπέδες». Μια μεγάλη μαφία, μια αδίστακτη συμμορία που τρώει και πίνει στην υγειά του κορόιδου: του Έλληνα ψηφοφόρου.
Αυτό το μόνιμο κορόιδο θα πληρώσει πάλι τώρα αδιαμαρτύρητα το πρόστιμο του μισού δισ. για το πάρτι οργίων του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπως πλήρωσε και όλα τα άλλα: Το ένα δισ. δανεικά κι αγύριστα Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, τα εκατοντάδες δισ. των πάρτι Ζίμενς-Νοβάρτις- ΚΕΕΛΠΝΟ, τη χρεοκοπία του 2009 και τα μνημόνια, τις ληστρικές ανατιμήσεις των εθνικών μας νταβατζήδων σε τρόφιμα, ρεύμα, καύσιμα, δημόσια έργα. Του λένε «Σκάσε και πλήρωνε», βγάζει τον σκασμό και πληρώνει. Και τους ξαναψηφίζει! Οι «έξυπνοι» και ο αιώνιος βλάκας.
Τώρα δεν πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη, πιάστηκαν με κοπάδια από γίδες στην πλάτη. «Ναι αλλά δεν είναι αυτό που νομίζετε!», απαντούν. Και ο πανύβλακας αρχίζει να αμφιβάλει: «Ρε μήπως τους υποψιάζομαι άδικα;».
Την έναρξη των εργασιών εκείνου του σεμιναρίου τού 1977 κήρυξε ο Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Εθνικής Άμυνας τότε και βουλευτής Ιωαννίνων. Για χειραψία μού έδωσε το αριστερό του χέρι, γιατί το δεξί του ήταν τραυματισμένο, χειρουργημένο και δεμένο με επιδέσμους. Του το είχε πιάσει μια πόρτα.
– Τι πάθατε, κύριε υπουργέ;
– Πάσχουσα και χωλαίνουσα η δεξιά, υγιής και κραταιά η αριστερά, αγαπητέ μου!
Ήμουν πρωτάρης στο επάγγελμα (μόλις είχα πιάσει δουλειά στα «Πρωινά Νέα» τού Γιάννη Κόκκινου) και δεν τόλμησα να τον ρωτήσω τι ήθελε να πει μ’ αυτή τη μπηχτή, ούτε σκέφτηκα να την κάνω πρωτοσέλιδο με πηχυαίο τίτλο. Τώρα, βέβαια, ξέρω τι εννοούσε. Έβλεπε αυτό που ερχόταν: Στις εκλογές που έγιναν μετά από δυο μήνες, η Νέα Δημοκρατία τού Καραμανλή είχε τεράστιες απώλειες ενώ το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα έγινε αξιωματική αντιπολίτευση και κάλπαζε προς την εξουσία.
