Εμείς οι εμπρηστές

Γιατί καίγεται η Ελλάδα κάθε καλοκαίρι; Όχι πάντως γιατί ρίχνει ο Θεός φωτιά να μας κάψει. Ούτε γιατί απεργάζονται τον αφανισμό μας κάποιοι σκοτεινοί κύκλοι.

Το καλοκαίρι του 2000, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, δεν κάηκαν μόνο δάση και σπίτια. Στο Πωγώνι, πάνω από δέκα κάτοικοι ακριτικών χωριών βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα στις φλόγες. Η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει επιτέλους κάτι, με καθυστέρηση δεκαετιών. Έστειλε στο εξωτερικό στελέχη της Πυροσβεστικής, για ειδική εκπαίδευση στην πρόληψη και κατάσβεση των πυρκαγιών. Αποτέλεσμα: Για μερικά χρόνια δεν κάηκε ούτε φύλλο.

Ώσπου ήρθε σαν τσουνάμι η επόμενη κυβέρνηση και αντικατέστησε τους εκπαιδευμένους και έμπειρους αξιωματικούς με «ημέτερους». Αποτέλεσμα, η συμφορά του 2007. Παρακολουθούσαμε όλοι με κομμένη την ανάσα να καίγεται η αρχαία Ολυμπία, η Ηλεία, η Πελοπόννησος, η μισή Ελλάδα, να χάνουν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι, τα πυροσβεστικά αεροπλάνα να ρίχνουν το νερό στο γάμο του Καραγκιόζη, ο αρμόδιος υπουργός να απαγγέλλει στίχους για τον «στρατηγό άνεμο» και ο ανύπαρκτος πρωθυπουργός να εκφράζει απλώς τη λύπη του.

Η αντιμετώπιση των πυρκαγιών είναι ολόκληρη επιστήμη. Όταν γίνεται από ερασιτέχνες που αυτοσχεδιάζουν είναι σαν να μας χειρουργούν «γιατροί» που δεν σπούδασαν ιατρική.

Το ’90 ήμουν για διακοπές στην Κεφαλονιά, τις μέρες που είχαν εκδηλωθεί πολλές φωτιές. «Μας έκαψαν πάλι αυτοί», μου είπε ο ταβερνιάρης, δείχνοντας προς Ζάκυνθο. Το ’91 επέλεξα για τις διακοπές μου τη Ζάκυνθο. Μου είπαν κι εκεί το ίδιο, δείχνοντας προς Κεφαλονιά. Σήμερα, 26 χρόνια μετά, άκουσα εκπροσώπους των δύο νησιών να καταγγέλλουν εμπρησμούς με στόχο τον τουρισμό. Ελπίζω να μιλούσαν για ξένους αυτουργούς. Γιατί αν βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας…

Οι άλλοι εμπρηστές, που μετατρέπουν τα δάση σε οικόπεδα και χτίζουν εξοχικά, μεζονέτες, ξενοδοχεία, δεν είναι, ως γνωστόν, αυτοί που βάζουν τη φωτιά. Είναι εκείνοι που τους δίνουν το κίνητρο. Που δηλώνουν πρώτα υποκριτικά ότι «όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος», και μετά σπεύδουν, προεκλογικά, να αποχαρακτηρίσουν τα πρώην δάση και να νομιμοποιήσουν τα αυθαίρετα που έχουν ξεφυτρώσει με την ανοχή τους. Εμπρηστές είμαστε κι όλοι όσοι τους δίνουμε την ψήφο μας.

Μεγάλη κατηγορία εμπρηστών οι βλάκες. (Ανάβουν φωτιές να κάψουν ξερόχορτα, πετούν αναμμένα τσιγάρα). Δεν πρόκειται να εκλείψουν ποτέ, όσα μέτρα κι αν ληφθούν, αφού η βλακεία είναι ανίατη και ανίκητη.

Στα σαράντα χρόνια που είμαι στο επάγγελμα, στις εφημερίδες, βλέπω κάθε καλοκαίρι το ίδιο έργο. Καταστροφικές πυρκαγιές, ατέλειωτες συζητήσεις, αλληλοκαταγγελίες κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Και προ πάντων προτάσεις: Στελέχωση, οργάνωση και εξοπλισμός του κρατικού μηχανισμού, εκπαίδευση, χρηματοδότηση, σχεδιασμός, συντονισμός, αντιπυρικές ζώνες, καθαρισμός από ξερόκλαδα, αστυνόμευση. Ένα ωραιότατο πακέτο που μπαίνει στα συρτάρια και ξεχνιέται. Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι που θα ξανατυλιχτούν στις φλόγες τα δάση μας. Εμπρησμοί κατά συρροήν δηλαδή. Από πρόθεση και από αμέλεια ταυτόχρονα. Με δράστες κυβερνήσεις, περιφέρειες, δήμους, αλλά και όλους εμάς.