Η έγχρωμη

Το 1953, ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος στο ακριτικό χωριό Ποντικάτες Πωγωνίου. Έτσι, τον πρώτο χρόνο της ζωής μου έκανα κι εγώ το αγροτικό μου πάνω στα ελληνοαλβανικά σύνορα, λίγα μέτρα από τα συρματοπλέγματα και τους φρουρούς του Ενβέρ Χότζα.

Οι έγχρωμες φωτογραφίες τότε στην Ελλάδα ήταν ακόμα άγνωστη πολυτέλεια. Τη δική μου τη χρωστάω στους Αμερικανούς της UNRRA (OHE), που τα πρώτα μεταπολεμικά και μετεμφυλιακά χρόνια περιόδευαν στα χωριά και μοίραζαν ανθρωπιστική βοήθεια. Με έστησαν όρθιο σε μια καρέκλα, έβαλαν κι έναν μαθητή του πατέρα μου να με κρατάει διακριτικά να μη πέσω (φαίνονται τα πόδια του) και απαθανάτισαν το αξιοθέατο. Ευχαριστώ τους Αμερικανούς, που θα ‘λεγε κι ο Σημίτης.