Κάποτε οι χούντες έπαιρναν την εξουσία με τανκς. Τώρα με τα ΜΜΕ. Με δικά μας λεφτά ελέγχουν την ενημέρωση, κάνουν τη νύχτα μέρα, αποσπούν την ψήφο μας και λειτουργούν σαν στρατός κατοχής.
Παλιά είχαμε πραξικοπήματα στρατιωτικά. Τώρα έχουμε κοινοβουλευτικά και δικαστικά. Μετά τη Novartis, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τα εξοπλιστικά, το χρηματιστήριο, το Βατοπέδι, τα δομημένα ομόλογα, αθώοι όλοι και για το σκάνδαλο Siemens. Η ίδια η εταιρεία παραδέχεται την ενοχή της, εμείς όμως τη βγάζουμε λάδι. Πώς αλλιώς θα κουκουλώναμε τις μίζες των δικών μας; Ελεύθεροι οι λήσταρχοι, στο σκαμνί οι εισαγγελείς που ερευνούν τη λεηλασία.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι πολιτικοί που πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη καταδικάζονται σε φυλάκιση (Μπερλουσκόνι, Σαρκοζί), καρατομούνται από τους ίδιους τους βουλευτές τους (Τζόνσον, Κουρτς) ή εξορίζονται (βασιλιάς Χουάν Κάρλος). Οι Έλληνες πολιτικοί, αντίθετα, φρόντισαν να εξασφαλίσουν με νόμους την ατιμωρησία τους: ασυλίες, παραγραφές, νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών. Κοινοβουλευτική κλεπτοκρατία.
Για τις υποκλοπές δηλώνουν «όλα στο φως». Και την ίδια στιγμή καταστρέφουν τα ενοχοποιητικά στοιχεία και φιμώνουν τους μάρτυρες. Κυνικότατα, χωρίς να τηρούν ούτε τα προσχήματα. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Κοινοβουλευτική δικτατορία.
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το πολίτευμα και το Κράτος Δικαίου προστατεύονται από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας με τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη, τον Τύπο. Σε αδιέξοδο και πολιτική ανωμαλία φτάνουμε όταν αυτές οι δικλείδες ασφαλείας δεν λειτουργούν. Όπως τώρα. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία κάνει την πάπια μπροστά στα απανωτά πραξικοπήματα. Οι κυβερνητικοί βουλευτές χειροκροτούν και συμπράττουν. Βάζουν πάνω απ’ όλα τη βουλευτική τους έδρα με τις παχυλές αποδοχές και τα «τυχερά». Ο όρκος που έδωσαν πήγε περίπατο.
Κατώτεροι των περιστάσεων και οι άλλοι δύο θεσμοί-εγγυητές. Βαθιά διαβρωμένη και εξαρτημένη η Δικαιοσύνη, γλείφουν εμετικά τους ισχυρούς αντί να τους ελέγχουν τα Μέσα Ενημέρωσης.
Ηθικός αυτουργός, συνεργός και συνένοχος στα κακουργήματα σε βάρος της Δημοκρατίας, της χώρας και του λαού, ο Έλληνας πολίτης. Τίποτα δεν θα γινόταν χωρίς την ψήφο του και την ανοχή του. Και τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την απάθειά του. Κάθε νοήμων και έντιμος άνθρωπος βράζει από οργή όταν τον εξαπατούν, τον προσβάλλουν, τον καταληστεύουν, λεηλατούν τη χώρα του, ρημάζουν τη ζωή του. Αν θεωρεί ότι δεν τον αφορούν όλα αυτά και δεν αντιδρά, ή απελπιστικά χαμηλής νοημοσύνης είναι ή περιμένει να του πετάξουν κανένα ψίχουλο από το μεγάλο φαγοπότι.
Για όλα όσα κάνουν κόλαση τη ζωή του Έλληνα, η αιτία είναι μία: η σαπίλα στην πολιτική, τη Δικαιοσύνη, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τα ΜΜΕ, την Εκκλησία. Για όλα χωρίς εξαίρεση. Από τις ληστρικές ανατιμήσεις σε ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα, μέχρι τη διάλυση των νοσοκομείων και τις συντάξεις πείνας. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να το αντιληφθεί κανείς. Η σήψη εξελίσσεται απειλητικά σε θανατηφόρα γάγγραινα. Αν πιστεύουμε ότι για τα βάσανά μας φταίνε πάντα οι κακοί γείτονες, η διεθνής συγκυρία, ο ανάδρομος Ερμής και οι εξωγήινοι, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
