Ο σοφός και ο βαρκάρης

ΛΑΤΙΝΙΚΑ ή κοινωνιολογία; Κατήχηση ή θρησκειολογία; Πανελλαδικές ή …πανελλήνιες;

ΟΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΙ του Υπουργείου Παιδείας, οι εκάστοτε, δεν θα έχουν ακούσει τον μύθο: «Ξέρεις μαθηματικά;», ρωτάει ο σοφός τον βαρκάρη που τον πάει βαρκάδα. «Όχι». «Τότε λυπάμαι αλλά χάνεις το ένα τρίτο της ζωής σου. Μήπως ξέρεις φιλοσοφία;». «Όχι». «Έχεις χάσει τα δύο τρίτα της ζωής σου». Ξαφνικά, πιάνει μπουρίνι και τα κύματα απειλούν να καταπιούν τη βάρκα. «Ξέρεις κολύμπι;», ρωτάει ο βαρκάρης. «Όχι». «Τότε λυπάμαι αλλά χάνεις όλη σου τη ζωή».

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ κεφάλια, που κάθε τρεις και λίγο προσθαφαιρούν μαθήματα και παίζουν την κολοκυθιά, μπορεί να έχουν μάτσο τα πτυχία και πλάκα τα γαλόνια, αλλά από κοινή λογική, καμιά σχέση.

ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ να ανακαλύψουν την πυρίτιδα και δεν υποψιάζονται ότι μπορούν να τη βρουν έτοιμη, ότι την έχουν ανακαλύψει προ πολλού άλλοι, οι κουτόφραγκοι ας πούμε.

ΣΠΑΤΑΛΟΥΝ χρόνο, χρήμα και φαιά ουσία για αστειότητες, αλλά μονίμως ξεχνούν να αντικαταστήσουν την παπαγαλία με την κρίση, τη βαθμοθηρία με τη γνώση, τον δογματισμό με την έρευνα, τα «πρέπει» με αρχές και αξίες.

ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ να βλέπουν την εκπαίδευση σαν φούρνο του Χότζα, που κάθε υπουργός τον στρέφει όπου γουστάρει, σαν μαγαζάκι που κληρονόμησε από τον παππού του.

ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ οι τομείς, έτσι και το μέλλον της χώρας, η παιδεία, ανατίθεται συχνά ελαφρά τη καρδία σε ερασιτέχνες, ανεπάγγελτα κομματόσκυλα, κουμπάρους και κολλητούς.

ΙΔΙΩΤΙΚΗ εκπαίδευση, για την πολιτική ηγεσία μας, διαχρονικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν σημαίνει υγιής ανταγωνισμός, αλλά «αρπαχτές» για να τα κονομάνε οι «δικοί μας» με βοϊδοσχολές, κολέγια, ΚΕΚ, ΙΕΚ και σεμινάρια σε άπταιστα «σκόιλ ελίκικα».

ΧΥΝΟΥΝ τώρα κροκοδείλια δάκρυα για τα μαθήματα που χάθηκαν λόγω καραντίνας, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών, τα σχολεία, από ναοί της γνώσης, έχουν μετατραπεί εδώ και δεκαετίες σε υπηρεσίες έκδοσης πιστοποιητικών.