Η πινακίδα παραμένει στη θέση της: «Λέανδρος Λάζαρος, ιατρός». Τον καλούσαμε και κατέφθανε με το ποδήλατό του σε δύο λεπτά.
– Πόσο κάνει η επίσκεψη γιατρέ;
– Ένα εικοσάρι! (είκοσι δραχμές).
Το ποδήλατο το αντικατέστησε σταδιακά με μηχανάκι φλορέτα, βέσπα, φιατάκι και άλφα ρομέο, δεν άλλαξε όμως ποτέ την παλιά δερμάτινη τσάντα του, από την οποία έβγαζε στηθοσκόπιο, πιεσόμετρο, φάρμακα, συνταγολόγιο. Φιλικός, λιγόλογος, γρήγορος, στις διαγνώσεις δεν έπεφτε ποτέ έξω. Αν χρειαζόταν, πηγαίναμε και στο ιατρείο του για ακτινοσκόπηση στο πρωτοποριακό για την εποχή μηχάνημά του.
Το σπίτι και ιατρείο της οδού Σούτσου 1, στο μώλο, χαρακτηριστικό δείγμα παραδοσιακής γιαννιώτικης κατοικίας, παραμένει όπως το θυμούνται όσοι το επισκέπτονταν ως ασθενείς του Λάζαρου τις τέσσερις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.