Στην πλατεία της Κόνιτσας τη δεκαετία 1960. Ζαχαροπλαστείο-καφεκοπτείο Παπαμιχαήλ, ουζερί Οικονόμου, φαρμακείο Ρούση, Λέσχη Αξιωματικών. Αριστερά, δεν φαίνεται, ήταν το ζαχαροπλαστείο του Κοντογιάννη που φημιζόταν για τα κωκ, τις σοκολατίνες και τα γλυκά ταψιού. Πολλοί βέβαια λένε ότι τα καλύτερα γλυκά τα έτρωγαν στον Φλώρο (μετέπειτα Κοκοβέ), στην πάνω πλευρά της πλατείας.
Είναι η εποχή που στο κέντρο της Κόνιτσας ξεχώριζαν το Ειρηνοδικείο, το Επαρχείο, ακριβώς δίπλα του το «Πάνθεον», ο πρώτος κινηματογράφος (ο άλλος πιο πάνω από το ΚΤΕΛ δεν είχε ανοίξει ακόμα) και φυσικά το πολυσυζητημένο άγαλμα της Φρειδερίκης.
Η Κόνιτσα τότε διέθετε μεγάλη αγορά και πολλές δημόσιες υπηρεσίες, γιατί τα χωριά της ήταν γεμάτα κόσμο, δεν είχαν ερημώσει ακόμα. Το παζάρι της κάθε φθινόπωρο, το γνωστό «παζαράκι» ή «παζαρόπουλο», ήταν ένα από τα πιο παλιά και φημισμένα της Ηπείρου και αποτελούσε το γεγονός της χρονιάς για την ακριτική επαρχία.
Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Τέγου Ζιώκα, που εργαζόταν στο φαρμακείο Ρούση και φαίνεται όρθιος έξω από το μαγαζί του Οικονόμου. Ο Κώστας Ρούσης ήταν φαρμακοποιός, δήμαρχος και ευεργέτης της Κόνιτσας. Έχασε νέος τη ζωή του σε τροχαίο.
