1944. Λίγες μέρες μετά την απελευθέρωση. Βομβαρδισμένο γιαπί η Νομαρχία και αγνώριστη η οδός Πυρσινέλλα, που τότε ήταν χωματόδρομος με χωράφια και λεγόταν οδός Γερακάρη. Η μεταμόρφωσή της άρχισε τις πρώτες μεταπολεμικές και μετεμφυλιακές δεκαετίες. Τα χωράφια έγιναν σπίτια, μαγαζιά και αργότερα πολυκατοικίες.
Στη γωνία Πυρσινέλλα και Μελανίδη χτίστηκε τότε το μέγαρο γραφείων Τζώρτζη. Το μπακάλικο του Πάνου Σκάρα, που μετά το έκανε γραφείο δακτυλογραφήσεων, το κέντρο διασκέδασης CAN CAN του Πάνου Τσίτου, τα μπιλιάρδα και ηλεκτρονικά παιχνίδια ΟΜΟΝΟΙΑ του Χατζή και το καφενείο του Χήτου, παππού των ιδιοκτητών της εταιρείας «Ζαγόρι», είναι μερικά από τα καταστήματα που στέγασε κατά καιρούς στο ισόγειο πριν το σημερινό PUBLIC.
Στη συμβολή με την οδό Γρηγορίου Σακκά, στη μία γωνία λειτουργούσαν το Πταισματοδικείο και Ειρηνοδικείο και στην άλλη στις αρχές της δεκαετίας του ’60 χτίστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γιώργου Παρλαπά η πολύ ιδιαίτερη πολυκατοικία Δούμα. Ήταν η πρώτη πολυκατοικία στα Γιάννινα μετά το Τοσίτσειο και τις Ρουμάνικες Κατοικίες (αμέσως μετά έγινε και η πολυκατοικία Φιλίππου). Στην απέναντι πλευρά χτίστηκε το πέτρινο οίκημα του ΠΙΚΠΑ (τώρα παιδικός σταθμός). Η στοά πήρε το όνομά της από την κεραμοποιία του Νότη Σάρκα που λειτουργούσε σ’ αυτή.
Από τις παλιές μονοκατοικίες με τους κήπους και τις αυλές, ξεχώριζαν αυτές του Φλώρου, του Σερβετά, των Θωμά και Τένη Παναγιωτίδη, του Γιώργου Μελανίδη, του ζαχαροπλάστη Κραψίτη, που τη γνωρίσαμε αργότερα ως μπαρ «Μαντζάτο», του αυτοκινητιστή Πέτρου Λαμπράκη, του Χαρίση, το τριώροφο του Παππά και στη στοά Σάρκα τα σπίτια του Παλώδιου και του εργολάβου Μαράτου. Στη γωνία με Ναπ. Ζέρβα ήταν ο θερινός κινηματογράφος «Τιτάνια», ένας μεγάλος καταπράσινος κήπος που πνίγηκε στο μπετόν όταν τη δεκαετία του ’70 χτίστηκε στη θέση του το γνωστό μεγαθήριο.
Μεταπολεμικά και μέχρι περίπου το 1980 που άρχισαν να δίνουν τη θέση τους σε πολυκατοικίες, στην Πυρσινέλλα ήταν τα γραφεία και τυπογραφεία της εφημερίδας «Πατρίς» του Μιχάλη Γιάννενα, η σχολή οδηγών Λαμπράκη και ένα βενζινάδικο στην είσοδο της στοάς Σάρκα (εκεί που το 1993 άνοιξε το εστιατόριο «Αλλοτινό»). Ακόμα, μηχανουργείο Μπίζιου, φωτογραφείο Κόλλια, τεχνικό γραφείο Γιάννη Σιόντη, αντιπροσωπείες αυτοκινήτων Ford του Μίμη Μωυσιάδη και Μόσχοβιτς του Μαρτίνη, φροντιστήρια Θάνου και Καρακώστα-Κατσουλίδη, σχολές ξένων γλωσσών Στρατηγάκη, τυρόπιτες Γούβια. Στο ισόγειο και τη στοά του μεγάρου Νικολάτου τη δεκαετία του ’70 άνοιξαν τα αξεσουάρ αυτοκινήτων του Θωμά Διαμαντή, το φωτογραφείο του Βαγγέλη Σταμούλη, το μπαρ CASTILLO, οι πίτσες «Κεντάκυ» και μετά το ’80 η ντίσκο TAIGA.
Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο «Μνήμες Κατοχής» του SCHMINCK-GUSTAVUS CHRISTOPH, ανήκει στο αρχείο της Β.Τ., της ποδηλάτισσας που βλέπουμε να κατευθύνεται προς την πλατεία Πάργης και την ανάρτησε παλιότερα ο Βασίλης Χολέβας.
