Εικόνες από τη δεκαετία του 1950. Η κάτω πλατεία ή πλατεία του Ρολογιού (τότε Κωνσταντίνου Ελευθερωτού, μετά Δημοκρατίας και τώρα Ανδρέα Παπανδρέου) σε φωτογραφία του Άγγελου Καλογερίδη, τραβηγμένη από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου «Αβέρωφ».
Το κουρείο του Τσαλούκη, στη θέση της μετέπειτα Γρανάδας η ΦΙΛΙΠΣ (στα ελληνικά!) του Γιώργου Κώτση (ραδιόφωνα, πικάπ, μπαταρίες, δίσκοι βινυλίου), το εστιατόριο «Υπόγειος Παράδεισος» του Μπάη ακριβώς από κάτω, το περίπτερο του Μπρίκου (στη συνέχεια του Γιάννη Ξένου) και το καφενείο «Ηλύσια» του Ιασωνίδη που αργότερα έγινε μπουγατσοπωλείο «Ολύμπια». Τα παλιά πράσινα λεωφορεία με τις σκάρες στην οροφή είχαν εκεί αφετηρία. Το καφενείο λειτουργούσε και ως εκδοτήριο εισιτηρίων του Υπεραστικού ΚΤΕΛ πριν γίνει το πρακτορείο στον χώρο του σημερινού ΚΕΠ.
Δίπλα, το μαγαζί του Γιώργου Ζαρίμπα. Εκεί οι Γιαννιώτες αγόραζαν μετά τον πόλεμο τα πρώτα ηλεκτρικά ψυγεία και κουζίνες, αντικαθιστώντας τα ψυγεία πάγου, τις μασίνες και τις φουφούδες. Στο υπόγειο η βιοτεχνία υποδημάτων Τσίλη. Παλιότερα στο ίδιο υπόγειο λειτουργούσε η ταβέρνα «Χαβάη» και αργότερα το βιβλιοπωλείο του Γιάννη Μπέσιου, του μετέπειτα ιερέα που έκανε το γηροκομείο στο Ριάχοβο. Στο επάνω πάτωμα, τα γραφεία της ΕΔΑ (φαίνεται η πινακίδα). Η Ασφάλεια τα παρακολουθούσε μέρα-νύχτα και όσοι περνούσαν το κατώφλι δεν γλύτωναν το φακέλωμα.
Στο ίδιο πάτωμα έμεναν οι οικογένειες Οδυσσέα και Χαρίλαου Ιασωνίδη. Οι γείτονες θυμούνται ένα κοριτσάκι που έπαιζε στο στενό με τον αδερφό της τον Σταύρο. Το κοριτσάκι μεγαλώνοντας έγινε η γνωστή από τον ασπρόμαυρο ελληνικό κινηματογράφο ηθοποιός Άννα Ιασωνίδου.
Στη συνέχεια, ο χειμερινός κινηματογράφος «Τιτάνια» με την τεράστια φωτεινή διαφήμιση των τσιμέντων Ηρακλής-Όλυμπος στη στέγη, το στενό μαγαζάκι του Μάκη με τους ξηρούς καρπούς, το ζαχαροπλαστείο των αδελφών Τσέτη με τα περίφημα γλυκά ταψιού και κουταλιού, το καφενείο του Μπαφατάκη (μετέπειτα μπουγατσοπωλείο «Select») και στη γωνία ένα μανάβικο.
Έξω από το Δημαρχείο (τότε Εθνική Τράπεζα), το περίπτερο του Κουντουρατζή και στο βάθος τα μικρά παραδοσιακά ξενοδοχεία «Βασιλικό», «Αθήναι» και «Πριγκιπικό» με το γαλατάδικο του Δήμου, το κουρείο του Κρίτσα και το στεγνοκαθαριστήριο Στατηρά στο ισόγειο.
Ελάχιστα τροχοφόρα διέσχιζαν την πλατεία, κυρίως παϊτόνια, κάρα, χαμάλες, ποδήλατα και τα πρώτα στην πόλη αστικά λεωφορεία: Βελισσάριο-Μώλος, Σανατόριο-Κουρμανιό, Μανωλιάσσης-Βηλαρά, Ανατολή-Πέραμα, Ελεούσα-Κατσικά. Έτσι οι περιπατητές απολάμβαναν με την άνεσή τους την πατροπαράδοτη βόλτα: από το ξενοδοχείο «Βασιλικό» ως τα Τρία Άλφα της Αίγλης και αντίστροφα. Για να κατακάθεται η σκόνη αλλά και για δροσιά το καλοκαίρι, περνούσε τακτικά η κόκκινη καταβρεχτήρα του δήμου. Οι περαστικοί… χοροπηδούσαν όταν έφτανε δίπλα τους για να μη τους πετύχει στα πόδια το νερό από τους εκτοξευτήρες και γίνουν μούσκεμα…
