ΤΑ… ΡΕΝΤΖΕΛΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Μάιος 1975. Ορκίζονται οι πρώτοι μετά τη δικτατορία εκλεγμένοι δήμαρχοι. Μετσόβου Γιάννης Αβέρωφ, Δελβινακίου Σωκράτης Μπονίτσης, Ιωαννίνων Κώστας Μπέγκας, Κόνιτσας Σπύρος Γκότζος. Ο νομός Ιωαννίνων τότε είχε τέσσερις μικρούς δήμους και κάπου τετρακόσιες ανεξάρτητες κοινότητες.

Ο προηγούμενος αιρετός δήμαρχος στα Γιάννινα, ο Αλέκος Σόφης, καθαιρέθηκε βίαια από τη χούντα των πραξικοπηματιών στις 21 Απριλίου 1967, συνελήφθη, φυλακίστηκε και στη θέση του διορίστηκαν από το δικτατορικό καθεστώς δήμαρχοι διαδοχικά οι Ν. Ντάσιος, Σπ. Φιλίππου, Ι. Καμπέρης και Παν. Τζούμας. Από την πτώση της χούντας τον Ιούλιο του 1974 μέχρι τις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου του 1975, προσωρινός δήμαρχος ανέλαβε ο εφέτης Αλέξανδρος Πίκουλας.

Τη δημαρχία σ’ εκείνες τις εκλογές διεκδίκησαν ο πολιτικός μηχανικός, πετυχημένος εργολάβος και πρόεδρος του ΠΑΣ Γιάννινα Κώστας Μπέγκας, που εκλέχτηκε, ο δικηγόρος, πρόεδρος της ΕΗΜ και πρώην βουλευτής Κώστας Φρόντζος, με πολλά εμβληματικά έργα στο ενεργητικό του, και ο πολιτικός μηχανικός Δημήτρης Παπαγιάννης. Τα τρία ψηφοδέλτια πλαισίωσαν έμπειροι αυτοδιοικητικοί αλλά και πολλοί νέοι άνθρωποι με διάθεση να δουλέψουν για την πόλη. Ήταν ένα νέο ξεκίνημα μετά από πολλά σκοτεινά χρόνια.

Η προεκλογική μάχη χαρακτηρίστηκε από έντονες αντιπαραθέσεις. Έμεινε στην ιστορία μια υποτιμητική για τους αντιπάλους του φράση που είπε ο Φρόντζος μιλώντας σε μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία: «Αναμεράτε ρέντζελα να διαβούν τα ρούχα!». Την απάντηση την πήρε από το πλήθος των Γιαννιωτών που μετά τη νίκη του Μπέγκα ξεχύθηκε στην πλατεία φωνάζοντας: «Απόψε μιλάνε τα ρέντζελα!».

Κάποια στελέχη του Φρόντζου έφτασαν στο σημείο να μιλήσουν ακόμα και για… κομμουνιστικό κίνδυνο σε περίπτωση νίκης του Μπέγκα! Έλεγαν ότι ο δήμος θα πέσει στα χέρια των στελεχών του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού που συμμετείχαν στον συνδυασμό και ο κεντρώος Μπέγκας θα δώσει τη θέση του στον… επικίνδυνο κομμουνιστή Αλέκο Σόφη… Τώρα όλα αυτά φαίνονται απίθανα και γραφικά, την εποχή όμως της μεταπολίτευσης οι λέξεις «δεξιά» και «αριστερά» ήταν ακόμα ιδιαίτερα φορτισμένες.