Ο κυρ-Βαγγέλης Λαμπρίδης στο παραδοσιακό ραφείο του στην οδό Παπάζογλου 11. Σ’ αυτό το παλιό μαγαζάκι με τα μεγάλα ξύλινα τεπέγκια δούλεψε για πάνω από εξήντα χρόνια. Συνέχιζε μέχρι τα βαθιά του γεράματα και δεν ήθελε να βγει στη σύνταξη. «Νομίζεις ότι το κάνω για τους παράδες; Για το κέφι μου το κάνω. Αν κλειστώ σπίτι θα αρρωστήσω», μου είπε κάποτε με το πάντα μειλίχιο ύφος του και με τη μεζούρα μόνιμα κρεμασμένη στον λαιμό του. Κάποιοι πελάτες ήταν βιαστικοί, τον πίεζαν να τελειώσει γρήγορα τα κοστούμια τους γιατί είχαν γάμο, κι εκείνος ξενυχτούσε για να τα παραδώσει έγκαιρα. Φωτογραφία του Γιάννη Μπενέκου. Δίπλα στο ραφείο ήταν το συμβολαιογραφείο του Γκαστή, το ποδηλατάδικο του Τσακμάκη και τα δικηγορικά γραφεία Ναθαναήλ και Παππά, ενώ απέναντι το σπίτι και το γραφείο του δικηγόρου Μπότσιου.